Bir aile saadetinin vermiþ olduðu deli ezik ruh hali ile Ýzmir sokaklarýna kaçarak kurtulmuþluðun hissettirdiði özgürlüktü geçen yýldaki son anýlarým. Önce Alsancak sonra Bornova sonra tekrar Alsancak yaparak bikaç kadeh içki sayesinde sakinleþebildiðim bir sýrada saatin 00.00’a yaklaþýyor olduðunu görüp gereksiz bir atraksiyon halinde eve dönmeye çalýþýrken 70 numaralý eshot’ta giriverdim yeniyýla..
O da nesi? 10,9,8,7,6….2,1,0 sýfýýýýýýýýrrrrrr…..!!!! bir alkýþ, bir kýyamet.. gümbür gümbür bir þamata baþladý 70 numaralý otobüsün içinde.. eee haliyle hiç þaþýrmadým tabiî ki, çünkü Buca’ya hoþ geldin demekti bu.. gitarlar kýlýflarýndan çýkartýldý, sarhoþ kafalar baþ baþa verildi, genci yaþlýsý, otobüs þöförü hepsi birden katýlýverdi bu coþkuya ve eþlik etmeye baþladýlar.. adeta gezici bir gazinoyu andýrýyordu otobüs. Dýþarýdan bakanlar, önce þaþýrýyor sonra da gülüp eðlenmeye baþlýyorlardý.. eller hava da oynamayan aþaðýdaydý resmen. Her yeni durakta binenler olayýn ambiansýna kayýtsýz kalamýyor, cep telefonlarýyla fotoðraflar çekiliyor ve kayýtlar alýnýyordu.. itiraf etmeliyim ki, ne alsancakta ne de bornovada böylesine bir eðlence yaþamamýþtým..
Her ne ise gýrgýr þamata geldim bucaya. Eve vardýðýmda kaynanam olsa sevecekmiþ bir ortam vardý. Þaraplar, biralar, çerezler, mezeler, meyveler gýrla.. bi de orda demlendim anasýný satayým. Bi güzel oldum, vurdum kafayý yattým misler gibi..
Ertesi gün oldu ailecek kahvaltý yapýcaz, zar zor kaldýrdýlar beni. Yok efendim kahvaltý beni beklemezmiþ, çay soðuyacakmýþ falan filan.. üff püff ederek kalktým yataktan, el yüz yýkamak yok tabi, direk oturdum masaya.. yumurtalar kaynatýlmýþ, bal, tereyað, zeytin, peynir ne ararsan var yani o biçim bi kahvaltý ettim uzun zaman sonra. Üzerine de bi büyük bardak çay çektim, deðmeyin keyfime, havada güneþli mi üstüne. Tam tatil manzarasý derken, þeytan dürttü birden. Ulan dedi bodrum’da olmak vardý þimdi.. Zýrt mesaj geldi, o da nesi? Bizim bodrumdan akraba, napýyosun gelmiyonmu buralara diyor.. dedim, bekle geliyorum ulan. Atladým arabaya výn turizm bodruma..
Ýnanýrmýsýn sanki mayýs ayý namussuz. Havada tek bi bulut yok. Gram rüzgar esmiyor. Deniz, asker yataðý gibi ayný bozuk para atsan sektire sektire gider.. orman desen zaten þahane görünüyor. Öyle bir havasý var ki deniz ve orman karýþýmý artýk siz hayal edin orasýný.. insaný hemen acýktýrýyor. Üstüne yiyor yiyor doymuyorsunuz. Sanki doygunluk hissiyatýnýzý kaybetmiþsiniz. Bu ne ürkütücü bir biyolojik tutum. Artýk ekmek ve yemeðe dair bir þey kalmayýnca sofrada, mecburen kalkýyorum masadan tatminsiz bir tavýrla. Sonra çýkýyorum iki adýmlýk sahil bandýna. Minyatür kordonda atýyorum voltamý bizim akrabayla..
Bir sonraki gün çarþýya iniyoruz bodrumda yine bizim amcoðlu servetle. Kale müzesine girelim diyoruz ama pazartesi olduðu için kapalý diyorlar giremiyoruz. Sonra biraz geziniyoruz, ardýndan zeki müren’in evine girelim diyoruz, bugün pazartesi kapalý diyorlar giremiyoruz. Siz siz olun, pazartesi bodruma inmeyin.. her neyse diyoruz, oturup sahilde biþeyler yiyoruz, biþeyler içiyoruz, muhabbet ediyoruz.. ardýndan çocuk gibi birbirimizi gaza getirip playsatation 3 oynamaya gidiyoruz. PES 12 atmaya.. tabi akraba tecrübeli olduðundan yeniyor beni ama bu iþ orda kalmayacak tabiî ki o da biliyor bunu ve bir aný býrakarak ayrýlýyoruz ordan da..
Akþama doðru eve geliyoruz, yemeðimizi yiyip mumcularda bi köye asker düðününe gidiyoruz. Sanki adamý evlendiriyorlar anasýný satayým, masalar kurulmuþ, yemekler, içkiler davul zurna eðlence dibine kadar.. arada bir sarhoþun biri belinden tabancasýný çýkarým sýkýyor havaya, tak,tak,tak.. küçük çocuklar kaçýþýyor, anneleri de hemen onlarý himaye etmeye çalýþýyorlar.. ben de her sýkýþýnda tedirgin oluyorum. En sonunda bi kadýn gelip alýyor sarhoþ adamýn elinden silahý da rahatlýyorum. Sonra gidip bi yeniraký alýyoruz servetle, deviriyoruz onu. Davul zurna masamýza geliyor, kulaðýmýn dibinde öttüren zurnacý yüzünden geçici saðarlýk yaþýyorum. Kaþ göz hareketlerinin ardýndan bir beþlik yapýþtýrýyorum sonra gidiyorlar ve bir oh çekiyorum.. iyice çakýrkeyf olduktan sonra kalkýp eve gidiyoruz ve yatýyorum..
Bir diðer sabah oluyor yine, kuþ cývýltýlarý, horozlar,tavuklar, köpekler,kuzular.. alibabanýn çiftliði gibi güvercinlik.. hava yine sonuna kadar açýk, güneþ gözüme gözüme vuruyor. Hayata çýkýp bakýnýyorum etraflýca, derinlemesine gerilirken son kez okkalý bir esneme sefasý yaþýyorum. Deniz pýrýl pýrýl parlýyor, bahçedeki portakal ve mandalinalar, bana göz kýrpýyorlar. Gelin bizi koparýn der gibiler sanki.. dayanamýyorum, gidip bir mandalina koparýp yiyiorum. Elim de mis gibi bodrum mandalinasý kokuyor. Tadý da þeker gibi ayný, biraz çekirdekli ama olsun bu tada deðer..
Akþam oluyor sahilde, biraz üþüyoruz. Budanmýþ aðaçlarýn dallarýný toparlayýp bir kamp ateþi yakýveriyoruz. Acayip ýsýnýyoruz biranda, muhabbete dalýyoruz gene.. ateþ sönücek gibi oluyor, hemen bir koþu yýðýveriyoruz taze dallarý ateþin üzerine ve kaldýðýmýz yerden devam ediyoruz söyleþiye..
Sabah oluyor, telefonun alarmýndan anlýyorum. Sabah 9’da uçaðým var istanbul’a. 8’de havaalanýnda olmam lazým. 7 buçukta vedalaþýp çýkýyorum evden ve güvercinlikten. 8de geliyorum, 2 dakikada iþlemleri hallediyorum ve bir saat mal mal bekliyorum orada. Ýçimden de küfrediyorum, neden bir saat önce gelmek zorunda olduðuma. Telefonumu kurcalýyýcam ama onun da þarjýnýn biteceði tutuyor. Çantamdaki kitabým aklýma geliyor birden, çýkartýp bikaç satýr okumaya baþlýyorum, anons geliyor, kapýlar açýlýyor ve otobüse týkýþýp uçaðýn yolunu tutuyoruz..
Henüz kahvaltý etmemiþim, midem kýyýlor derken hostes gelip bi sandviçle meyvesuyu veriyor. Hemen týkýþtýrýyorum, çok mutlu oluyorum. Ardýndan iniþe geçiyoruz, ne çabuk demeye kalmýyor konuveriyoruz istanbula. Havaalanýndan þiþliye gitmem daha uzun sürüyor. Þiþli camisinin arka sokaðýnda bi kahveye oturup bi çay içiyorum, bu sýrada telefonumu þarj ediyorum. Bir süre sonra kalkýyorum, çýkarken bozukluðumun olmadýðýný söyleyip kusura bakmayýn diyerek 20liði uzatýyorum. Kahveci, canýn saðolsun sonra verirsin diyor, eyvallah diyorum. Ýlk defa istanbul’da böyle iyi bir esnafla karþýlaþýyorum, þaþýrýyorum..
Bir reklam için deneme çekimine gidiyorum, sözde öðleden önce kimse olmaz rahat rahat çekimi yapar çýkarým diyorum ama bi geliyorum stüdyoya millet kuyruk olmuþ, sanýrsýnýz bedava biþeyler daðýtýyorlar. Moralim bozuluyor, kaðýda ismimi yazýp sýramýn gelmesini bekliyorum. O ara bitane takým elbiseli, kýr saçlý lavuk geliyor, masadaki kýza yaklaþýyor ve benim acelem var hemen çeksem çýksam olur mu diye açýkgözlülük yapmaya çalýþýyor ama yemiyor. Artislik patinaja geçiyor hemen, o diyafram ve gýrtlak karýþýmý sesiyle ben tiyatrocuyum oyunum var yetiþmem lazým diyor. Ama kýz umursamaz bir tavýrla burada herkes ayný þekilde bekliyor, haksýzlýk olmasýn diyor. Adam resmen artislik yapýcam derken .öt oluyor. Bi dýþarý çýkýp hava alýyor sanki biri telefon etmiþ gibi elinde cep telefonuyla týk týklayarak, biraz sonra efendi gibi geri geliyor, kaðýda ismini yazýyor ve beklemeye baþlýyor. Hemen sonra ben içerdeki stüdyoya girip çekimimi yapýp çýkýyorum, kapýda göz göze geliyoruz, lavuða bak dercesine geçiyorum ve çýkýyorum..
Telefonuma bakýyorum, bitane mesaj gelmiþ. Ýzmirden bi arkadaþým, istanbula gelmiþ ve görüþmek istiyor. Hemen cevap yazýyorum geliyorum diye. Topkapýdaymýþ, o müzyi gezene kadar yanýna varýyorum. Biraz takýlýyoruz ve onu uðurluyorum. Ardýndan eminönünden otobüse binip eve geliyorum..

Ulaþ Tuzak
06.01.2012