Çare olmaz
mesnetsiz merak
Ruhun dili vardýr,
vicdanýn sessiz sedasýdýr


Hak için
sevdalý, aþk adýna davalý
bir ihsandýr, ummana ramdýr


Ahenksiz
ne varsa onun hissiyatýnda
bühtandýr, zira aklý ve izan kalbi inþirahtýr


Kimi can
tuðyan eder sýfat için
Taðuta kul olmak, zalimin
mezalimindem almak adýna


Hezeyan
ne vakit zihnini kuþatsa,
dili nefsi adýna yarýþmaya koyulsa


Yüreði periþandýr,
kaygý ve zan içinde ki tarumardýr,
nederlere bedel olan hesaptýr


Merhametten
maraz doðar derler


Merhamet
kimin için yapýlýyor,
nefes müddetine nispet ediyor


Malik
ve sahip aþikar iken, her hali
kuþatan ayetler sabitken asilik hükmediyor


Ne zaman
kurþun sýkan eller, izanýný yitirmiþ
necis bedenler niye hesapla cedelleþiyor


Ortadoðu
kanayan bir yaradýr
Ümmetin hali ne kadar
periþan ve rüsva içinde ki meraktýr


Mazisinden
beslenen ve iradesinden vazgeçen
kimler kalmýþtýr, aþký þiardýr


Necip milletin
sesi ne kadar çýksada saðýr
sultanlar için mezalimlik yaný baþýmdadýr


Ümmeti bu
hale getiren kimlerdi
Nasýl bir zihniyetin catirleriydi,
kulun imaný hangi haldeydi


Önce
kalbi rabýtayý katlettiler, zihni
mesnetsizliðe esir edip sonra alay ettiler


Ümaranýn
aklý tutulmuþ, alimin vecdi kurumuþ,
velinin aþikar olan aþkýný katlettiler


Þimdi hangi
çocuða baksam
Zavallý annesinin çaresizliðini
hicranýn ahýyla yudumlasam


Takati
kesilmiþ babanýn esaretini hakkýyla
anlasam ve umut þevkine kansam


Yitip giden
ne varsa hiç usanmadan bin hüzünle
ve sabrýn ecriyle yeniden yazsam


Mustafa CÝLASUN