Ey nefsi
hasbi olan can
Ne vakit sinende ki
burukluðu hissetsem içim titrer


Masumiyet
ne kadar yakýþýyor sana,
adeta cezbetmek için fýrsat kolluyor


En sönük
ve lal olmuþ hislerimi
kapçýlayýp, gözlerimden
sessizce kadreleri býraktýrýyor


Yetim ve
garip aramaya ne hacet
Yüreði vurgun yiyen o kadar
çok ki etrafýmda, içim yanýyor


Ýbretle
temaþa etmem yetmiyor, sual
etmek istesemde hal mütereddit kalýyor


Ýþte
o zaman acabalar
izanýmda yine artýyor, bir lahza
olsun deva için kalbim can atýyor


Ne vakit
teþebbüs etmek istesem
Bir nebze olsun çekingenliðin
yýldýran esaretinden kurtulsam


Bir selamla
baþlasam ve içini burkan, sabýrda
daim kýlan, umutlarýný kýraný bulsam


Yarým
asrý geçkin sefilliðimle
ilaç olmak için vesileler arasam
ve mahzunluðunu unuttursam


Ne hikmetse
sende çekiniyorsun
Nazarlarýný gizliyorsun,ah u zar
ettiren hicranýna sýmsýký kapanýyorsun


Sanki deva
olamýyacaðýmý sessizce zerkedip,
bin hüzün içinde nefeslenmeye baþlýyorsun


Ýnsanýz,
samimiyet ikliminde konuþmalýyýz,
sadakati kata býrakmamalýyýz,
kuþku ve zandan kaçýnmalýyýz


Kim ne yapar
ve davranýrsa hesabidir
Mizan evvelemirin haþyetinden
kal eden en ibretli sebeptir


Þirazesi kaybolan
can nasýl bir mütmainlik içindedir,
taklit elbette deðersiz ve mesnetsizdir


Tafsili olmak
için muhakeme gerekli,
eminlik adýna akýl ve irade
vicdanýn kitabýndan beslenmeli


Milliyetinden
bihaber nefes sefildir


Mazisini
öreten deðer süret-i nedendir,
redd-i miras ne kadar kerihtir


Ruhun
lisanýný öðrenmelisin
ve kalbinin nazargah olduðunu
bilmelisin, yeise düþmezsin


Hakký
her zaman gözeten
ve nefsinin hesabýný yapan
bir ihsan içinde vuslatý gaye edinmelisin


Kitabýndan
korkan ve tazim için saklayan
Meramýný merak etmeden, ruh ve
yürek adýna çaka satan kim varsa dikkat et


Maraz
nefsi hazdýr, kalp
lekeden çekinen ummandýr,
vicdanýn her bakýmdan duru olmalýdýr


Yar derken
hevese bürünme,
aþký zikrederken nefsine imrenme,
ne derler için heba olmak için serilme



Mustafa CÝLASUN