Ne vakit
sýðlýðýmla yetinsem
Kalbimin hicran kalesini
gizleyip, tefekküre yönelsem


Kýrýlan
ümitlerimi yadedip,
serencamýyla ibretine kal etmeyi dilesem


Yalnýzlýk
rýhtýmýnda gönül kitabýmýn
sayfalarýný yazmayý hakkýyla becerebilsem


Hoþ bir
seda ne manidar olurdu
Göçüð gitmeler bir nebze
olsun anlam bularak durulurdu


Yüreðimin
fýrtýnasý dinmese bile,
ruhum için kakikaten sürurla buluþurdu


Lahzayý
haþyetiyle titreten
ne varsa mütebessim bir
eda ile sinemde ki gülü yoklardý


Hasreti
dinmez kalbimin bilirim


Firkati
ne müþfik bir haz
ne deyim, sanki mecnun ve viraneyim


Gün yok ki
sukut etmeyi düþünmeyeyim,
lakin ecelin insicamýyla hali hasredeyim


Yanmanýn
hiddetini ve sessizlik
içinde ki cehtini gayretim
nispetinde serdetip, serinleyeyim


Nefes
vardýr, þevkle yol alýr
Hicran her ne kadar
müptala olsada gönlü açýlýr, aþkla ýslanýr


Gözyaþlarý
o zaman asuman olur,
süreyya yýldýzý her vakit yanýnda aranýr


Ruhuna
hüzün zerkeden ne varsa , halini
terkedip, ahdini ve vaktini hatýrlatýr, yaþatýr


Üzülme
çekip giden ümide
Hazan halin ve izanýn þuur
vaadeden ülfetinde evet,sessizce


Bir köþede
ve yüreðinin derinliklerinde
ne var, arzet ve el aç makam-ý Celale


O hep yanýndadýr,
en yakýnýndadýr, lakin efendimizin
yüzüsuyu hürmetine ve sevgisiyle


Hiç usanma,
aman deyip çayma
Bir vakit kapýn çalýnýrsa
hayreti yaþama, halislik nazarýyla


Nezaket ve edep
adabýn ve muaþeretin mealidir,
ilim olmadan süret misalidir, farkýyla


Oku emri
inzal olurken, muhatap
bizat ümmiyken maksadý
meramý þehredip tefekkür eyle




Mustafa CÝLASUN