aþk eksersizleri 2

kumdan kaleler yapýp ketûm direniþlerle gömüyorum sözlerimi yumurtalýk sahillerine… berrak gün ýþýklarý gözlerimden ve okaliptus aðacýndan geçerken… ocak ayýndan kýþ þarkýlarý döküyorum yakamozlara… andelib olup da þakýyan dilimden bu yabancý topraða ýslah edilen yurdum diyemiyorum… memleketimin hüznüyle bulanmadan yaþanmýyor diyorum el topraklarýnda…
aþkýn mutantan gürültüsüyle derûni baðlýlýklarýmýn sorgusundan geçiyorum… bir hilkat garibesi þekline bürünüp yalnýzlýðýn düþ bahçelerine mahkum ediyorum kendimi… ve artýk anlýyorum yeni yeni… yapmam gerekenin süresi içinde yapýlýp kararýnýn verilmesi gerektiðini…
rengi bakýra çalýyor gürub vaktinin… leyale savrulan bahar öncesi kýrgýnlýklarý var içimin… saçlarýný yalazlayan rüzgarýn düþleri ve güzelliðinin revnakýyla efsununa kapýlýyorum… tüm zamanlarýmý doldurduðunda… nevbaharýmýn bahçelerinden geçen katarlarýn aðýrlýðýný hissediyorum…
yalnýzlýk… yusuf’un kuyusu gibi yalnýzlýk… biriktiriyorum yalnýzlýklarýmý… çoðaltýyorum… sonra kervanlar bekliyorum yalnýzlýðýma… baþý belli… sonu olmayan kervanlar… deli rüzgarýn en delisi beni buluyor… deli divane ediyor kendini saçlarýna ve saçaklarýna… aþiyan olup savrulduðum rüzgar… alýp beni götürüyor alýnyazým kadar uzaklara… dünyayý karýþlayan natuvanýma… sonra dünyayý karýþlamayý unutuyorum çeþm-i nazýnda…
ucu bucaðý seçilemeyen bir derya uzanýyor önümde… kýþýn poyrazý sonsuz… ufukum sonsuz… beni ýsýtan güneþim sonsuz… gönlümün kuytusu güneþe yamaçlý… topraðýn sýcaklýðý senden… denizin yakamozu senden…
bu kýþ çok azimli… beni hýrpalamak istiyor… çekilince kuytularýma… mum yakacaðým leyale… karanlýklardan emzireceðim yaðmur düþlerini… günahsýz ve berrak… vuslatýna eremediðim sevgi çýkmazlarýnda… bir günah koþuyor ardýmsýra… korkuyorum...
zamanýn “di’li geçmiþ” safýna býrakýyorum… geniþ zamanlarýn þimdisinde oyalanýyorum… rüzgara aþýk olmak zorluyor beni... bilen biliyor… hoyrat rüzgarýn acýttýðý yanlarýmý… ne hýzýna yetiþebiliyorum sevdalý yüreðimin… ne rüzgarýna… sadece kalakalmýþ özleminle savrulabiliyorum… ne dokunabiliyor tenim tenine… ne de gözlerim düþüyor güzelliðinin düþtüðü nesnelere… aþk cümleleri kuruyorum dilinden… lalinden çýkan sesleri bu yüzden bir zýrh gibi kuþanýyorum…
hep sensizlikten yana poyraz yönlü açýklarým… öyle deliriyorum… öyle kuduruyorum iþte… deli hýrçýnlýk bu benimkisi vakitli vakitsiz… esip geçiyor iþte… rüveyda yüreklerden bir delinin arta kalan yanýyým… belli ki bir delinin ezelden ebede en deli haliyim… yalýn haliyim… -i haliyim… -e haliyim… -de haliyim… -den haliyim… bütün haliyim… ay haliyim… hilaliyim iþte…
en iyisi mi gülüm sen beni býrak… nasýlsa ben hep seninleyim... sen hep benimlesin… gül ile bülbül… ateþ ile barut… anlasana senle ben yerle gök gibiyiz… aslýnda gök ve yer birbirinden ayrý görünse de hangi yöne baksan ummanda birleþiriz… hep o ufukta olma isteðimiz belirir… ufkum ol… tüm elementlerimden birleþenim ol… ezel ve ebed yolculuðumda yar-ý gar ol…
yolunun kenarýnda duruyorum ki… ardýn sýra gelenler bana takýlýp düþmesinler diye… güvercin topuklarýna bakýp arkandan geliyorum… durup arkana baktýðýnda… yönümü suretine deðil kendi siretime çeviriyorum… nafile ki ardýn sýra gelenlerin tüm kazalarýnýn sebebiyim… gönlümün sana yönlü her duasýnda kesîf serzeniþlerdeyim… aþkýna mülteciyim… kurtuluþ öykülerinin yiðidiyim… aþufte olup çöllerinde mecnunun gömleði… ya da gedalara rayegan olan cennetin selsebiliyim…

mehmet gelebek
17/01/2011