Kristal Yangýnýndan Düþen Aforizmalar

Yandýðým doðrudur metanet denizlerinden…Her gün bir gülün derdindeyim…ne gören oldu ne de anlayan…bu yüzden kaçýþlarým vardýr kalabalýk vadilerden kuytu aþiyanlara…bazen bir kuþ kanadýnda , müþfik bir sesleniþin ortasýnda …bazen de gülzarýnda bir rüyaya çýkýyor kapýlarým…bütün bunlardan ne nur yüzlü kýzlar ne de gül kokulu azizler bihaberdi…

Ne kadar Yusuf’uz ve ne kadar Yusuf’sunuz ! … Saf bir çocuðun kalbinden çýktým bu gece ben…çýkarken künefeciden… mesajýnda bütün güzellikleri buldum ben…kendimde miyim desem , deðildim zaten…ayazlarýn , parmak uçlarýnýn ve en çok da bir gülün derdindeydim…

Yandýðým doðrudur zindanlarýnda…olgunlaþtýðým da…aþk ile yanýp yakýlan bütün insanlarý dinliyorum…herkes aðlayaným oluyor halime , ama merhem de olmuyor kimse…kokusunda kaldýðým bir gülün uçurtma kanatlarýndayým…kimseyi yaklaþtýrmýyor tahtýna sevgilim… sevdiðim ne güzel… zindaným ne güzel…ne güzel rüyalarým…ne güzel…

Ne kadar Yusuf’uz kaçýþlarýmýzla….düþündüm… aðladým bugün üç çeyrek güzelliðine…herkes güzel de bir ben miyim çirkin diye… bütün seslerin haykýrýþýnda isyanlar vardý ve sus dediler artýk sus! Rüyalarýmýzý verdik ne güzel insansýn diye…gelen geldi vereceðini verdi… sen de ver güzelliðini de…Nasýl olur dedim nasýl ?...olur olur dedi…peki tekrarýndan nasýl olur dedim…açarýz önünü dedi…demek huzur ile kalktýðým bu yüzden…ne güzel rüyalarýnda olmak…ne güzel…

Yandýðým doðrudur hasretinden… arzu halimle gaflet ve delalete düþtüm mü ben ?...zina ehli mi oldum ?… konuþtum mu sustum mu ben ? söyle gül kokulu yar söyle ! aðlatýp da soldurdum mu ben?

Aðlayýp da solan bir benim… zindanlarýnda mutlu olan da ben ? ama yandýðým doðrudur hasretinden…gafletlerden de kaçtýðým doðrudur…

Ne kadar Yusuf’uz içimizdeki sese , soluduðumuz kafese…ne kadar rüyayýz ilahi nefeslere…ne kadar gerçeðiz nefislerle…sahi biz ne kadarýz ?... belki öðretilerimiz kadarýz sokak uçlarýnda , belki üþüdüðümüz kadarýz , aþk iklimlerinin köþe baþlarýnda…zindanlara girebilecek kadar yumuþak huyluyuz belki…hatýrda kalacak kadar yorumlardayýz…ne kadar Yusuf’uz içimizdeki sese…sahi ne kadar Yusuf’uz

Yandýðým doðrudur krizantem düþlerinde…aforizmalarda kaldýðým doðrudur…yaðmur hýçkýrýðýyla çoðaltýyorum gündüzümün en kuytu yerlerini…aþk ýzdýrabýyla aþýyorum rüyalardan kalanlarý…sabýr diyorum her þeyden evvel sabýr…sabýr ey güzel sabýr ? ne de güzelsin sen ulvi iklimlerde…ey güzel sabýr !...

Ýlk ve son nefes kadar aralardasýn…aþinalýðým da sana , sabrým da…kararsýz noktalarda kaldýðým aþk ile yandýðým kutsalýn kýyýlarýndasýn…lavlarýn akarken ayak uçlarýmdan denize kavuþtuðum noktadasýn…soðuk dalgalar kadar yakýcý lavlar korkusundan taþýp da coþan , ne çok öte aralardasýn…elini açtýn dua ile… her günüm Yusuf-33 diye…bekle beni bekle ! ateþinden korktuðum rabbimin sabrýndasýn…

Sufi’nin bir günü gibi yaþamamýþsam bir ömrü , terk edilmiþ cennetlerden ve ana rahmine düþtüðüm günden beri elvedalarýna aðlamamýþsam , bir günü bir gül niyetine sevmemiþsem , sesimde kalan sesini zina diye vermemiþsem ve eðer ki zindanlarýna mahkumum dememiþsem , bir ömür bir gün olsa ne yazar…

Yandýðým doðrudur ne kadar Yusuf’uz deyiþimizden…bir güne niyet verdim Nurundan gülümsün diye…nurundan güller veresin…uçurtmanýn ipinden tutulasýn kuyruðundan ben jilet diye…reyhan reyhan kokulu öðretilerde kemaleti öðreten olasýn… sen de zindanlarýmda benim gibi Yusuf Yusuf kalasýn…

Mehmet KELEBEK
13.01.2006
( ara zamanlar )