Ne kadar mahzundu
Ne vakit sessizce temaþa etsem içime dokunurdu
Yýllarýn yorgunluðu vardý, sabrettiði cefalar artýk sýradandý, niye aðlýyordu
Gönlü yýllarca hasret kaldýðý þefkat ve muhabbete açtý, çaresizlik içinde nefeslenen bir hicrandý, fakat yýlmýyordu


Her vakit suallerim olmuþtur
Yalnýzlýðýna, yüreðinde demlediði hüzün dalgalarýna
Ýçini titreten acýlara, sinesinde derlenen umudun yorgunluðuna bakarken daðlanýrdým
Babam suskun ve kendi halinde bir nefesti, dünya adýna hesabý olmayan sakindi, annem yükün altýnda ki garipti ne yapardým


Annem bazen duyduðu naðmede
Sanki sinesinde sakladýðý feryadý yakalar ve duygulanýrdý
Yolda gördüðü bir düþküne, yardýma muhtaç bir yaþlýya rastlarsa çýrpýnýrdý
Zaten bahtý aþikardý, beþ günlükken anasýz kalmak ve iki analýðýn elinde yetiþmek yazgýsýydý


Annem aklýma geldikçe içim kabarýr
Ruhum daralýr, nefesim baþkalaþýr, vefasýzlýðým sýzlandýrýr
Hiç beklemediði bir zamanda trafik kazasýna uðramasý ve koma halinde bulunmasý ne müthiþ dramdýr
Aplam kardeþim yetiþ annem hastanede dediðinde yüreðim titremiþ ve malum hal gözlerimin önüne gelmiþti
Annem yine garip bir nefes olarak hakkýn Rahmetine ulaþmýþtýr…


Mustafa CÝLASUN