Sanki bitap düþmüþtüm
Ruhumu sýkan, zihnimi zorlayan, sinemi daraltan anlardý
Baþýmý alýp gitmek, serin ve sakin bir yerde nefeslenmek, hakkýyla düþünmek istiyordum
Bir çare adýna ne kadar kývranýyordum, vesilelerin neler olabileceðini sýralýyor, dalýyordum


Ýstiyordum ki yýlgýn yüzler
Hasmane ameller, bahane içinde ki kinayeler bitsin diliyordum
Ýnsan kalbi ve aklýyla hüsn-ü zan içinde bulunmalý, hak ve hukuku iyi anlamalý
Kim olduðunun farkda olup, erdem ve fazilet için farkýndalýk adýna azme adanmalýydý


Ne vakit insandan ziyade
Taþa, topraða, kurumuþ yapraða baksam zindeleþirim
Tefekkür etmenin hazzýyla dinlenirim, ötelerin kuþatan suhuletiyle irkilirim
Nefesin vaktini düþünürüm, kalbin ahenk içinde ki gayretini tahayyül eder, O’na hamt eylerim


Bir vakitler þahit olduðum
Zavallý kurbaða’nýn can havliyle feryadýný dumuþtum
Samýrsaklý ýrmaðýnýn kenarýydý, yýlan bir bacaðýndan yakalamýþ, dýþarýya çekiyordu
Bir çare bulmalýydým ve onu , o halden kurtalmalýydým düþüncesiyle bir taþ attým ve yýlanýn beline deðince kurtuldu kurbaða


Fakat ne kadar doðru yapmýþtým
Bir hayvaný kurtarýrken birinin rýzgýna mani olmuþ ve yaralamýþtým
Bir bakýma hayýflandým ve bazende kurbaðanýn halini düþününce nasýlsa haz duydum
Ýnsan, her halin ve amelin þuur ve erkanýyla hareket etmek durumundadýr, yokda keþkeler her zaman yanýndadýr


Kalpten aþk hiç çýkar gider mi
Akýl ve izan muvazeneden vazgeçer mi, zaaf kul için edep mi
Huþu, insanýn hem kalbi hem de kalýbý ile Allah’ýn huzurunda tevazuu ile eðilmesidir
Ýnsan, dinle hayat bulur, irfanla hayat olur, medeniyetle hayat sunar, özün sözü, söze geliþidir


Mustafa CÝLASUN