Arkana dönüpte sakýn aðlama
Sinene gam zerk eden hissiyata baðlanma
Bir endiþe içine düþüp keþ kelerin sokaðýna uðrama
Bir karar verdin, aklýný ve iradeni kullanarak kanaatini ifade ettin unutma


Ýnsandým, hatalarýmla vardým
Hiçbir zaman verdiðim sözden geri durmadým
Sabýrla yol aldým, kanaati dýþlamadým, her vakit ümitle yaþadým
Her isteðini gücüm nispetinde karþýladým, kimi zaman boyun büküm, aðladým


Ýnsan, aklýyla ve kalbiyle sever
Henüz bu mertebeye gelmemiþ nefesler bilmem ki neyler
Samimi olmak, sadakat üzere bel baðlamak, ötenin vecdiyle yaþamak ne der
Hiç yoktan bir hevesin, ben istiyorum öyle olacak demenin hangisi hak, kul hayâ eder


Artýk ne sabahýn ve hüzün zerk eden akþamýn
Ruhumdan kopmalarýn baþladýðý hicranýn, sezgisinde varým
Her hüzün kalesinin misafiri olmaktan onur duyarým, vurgun yiyen kalbe acýrým
Suskun ve kuytu yerden seslenen nidayla yanarým, kabrin hangisine baksam aðlayaným


Ýnsan varlýk adýna hiçlikte kul olmaya adanmalý
Aþkýn her lahzasýnda kalbinin hassasiyetiyle durulup, konuþmalý
Sukut etmeyi edep saymalý, hak rýzasýnýn en müstesna gaye olduðuna inanmalý
Heva ve hevesin, nefisten neþet eden talebin, muvazenesiz isteðin köleliliðine yaranmamalý


Ýnsan, kemali yet içinde mutmaine olur
Ruhunun ve kalbinin sisli perdelerinden kurtulur, hür olur
Sevdasýna adanmayan hangi can samimi olur, aþk adýna bir umut taþýr
Çilenin her ikramý, cefanýn vakarlýða götüren sabrý, iman etmenin ihsaný aþk ile anlaþýlýr


Mustafa CÝLASUN