Rüzgârýn elleri vardýr
Bazen suhulet içinde ve bazen de efkâr deminde karardýr
Her halin ikliminde murat dilenen ikramdýr, öteye ram olan ardýr
Nazarlar içinde sýrlarý barýndýran hicrandýr, umut dirliðinde demlenen ihsandýr


Beþerlik sýfatý nefsin meramýdýr
Ne aþk ve ne de sevda adýna çileye adaydýr
Ten de bir ateþ nüksetse hali periþandýr, ne garip bir dramdýr
Heves ve heva uðruna telef olan maceradýr, sadece nefsine adanmýþ yaþayandýr


Hangi düþün hülyasýna dalsam
Ömrümden geçip giden yýllarýn ah u zarýyla hesaplaþsam
Gafletin esir eden zindan günlerini ölmeden ibreti âlem için anlatsam
Ne kadar sefil olduðumun idrakiyle rabbime gönül hicranýyla yakarýp, aðlasam


Hak meclisinde can irfana adanýr
Aklýný ve kalbini vefaya býrakýr, feda olmaya aþinadýr
Hangi gönül ülküsü dinlense, umudu solduran her ne ise figandýr
Yeis içinde çýrpýnmak beladýr, sabýr ve kanaatten uzaklaþmak kul için cezadýr


“Gönül söz mü dinler” derler
Aklý ve iradeyi, kalbi ve ikbali bilmem ki neylerler
Nasýl bir arzunun hevesiyle inlerler, aþk ve sevdayý lekelemek isterler
Hak ve hakikat bu kadar açýkken, kararmýþ nazarlar hala arlanmadan kal ederler


Ey ruhumun ve kalbimin sahibi
Aklým ve irademin ömre mebni sabýrla bekleyen mecali
Kulun olmaya geldim, varlýk ve takat senindir, inam eder, teslim eylerim
Rahmetinden esirgeme, nefsimle baþ baþa býrakma, aczi yet içinde niyaz ederim


Mustafa CÝLASUN