Belki de en nadide bir sýzýmdýn
Yüreðine söz dinletemeyen vefasýzdým, inandým
Nihayetinde bir insandým, umutla yaþardým, duygularý nasýl hiçe sayardým
Her lahzada halin insicamýnda yaþayan fermandýn, her ne yapsan ruhumdan kopamazdýn


Vurgundum, kalbin efkârýnda gamdýn
Hüzün vadeden heyecandýn, düþlerimde baharý yaþattýn
Hülyalarýmda sürur bahþeden farktýn, yalnýzlýk dünyamda hep yanýmdaydýn
Hiç gelmiyordun, beni üzüyor incitiyordun, kalbimi kýrýyor acýtýyordun, bilmiyordun


Ben sana tutsaktým, tutkun olan þafaktým
Vakti sukuta erdirecek kadar uzaktýn, her gece aðlattýn
Nereye baksam, topraðý koklasam, sararan yapraðý tutsam sen vardýn
Sen halin suhuletine sevda yaþatan kitaptýn, aþk mýsralarýnda en çok söylenen nakarattýn


Her ruhun bir sevdasý olmalý, adanmalý
Hiçliðin feyzinde nefsi arzulardan arýnmalý, O’na koþmalý
Sülfitlikten ziyade ruhiliði esas yapmalý, çile ve ecirle sufiliðin farkýný anlamalý
Aç kalmalý, gönlü tok olmalý, hýrkasý temiz, urbasý yamalý bulunmalý, asla utanmamalý


Bilgi ve aþk olmadan iman nicedir
Hale dokunmayan kelam nefsi keyfiyettir, edep niyedir
Kalp korkusu hayâ ile bereketlenen ülfettir, haþyet hassasiyet vesilesidir
Kitabý celili anlamadan hýfzetme, iman etmenin feyzine müdrik olmadan hüküm koymak neyine


Sureta Müslüman olma, kimseyi avutma
Bin bir renk içinde, cezbeden olmak derdiyle ortalýða serilme
Ruhsuzluðun ne kadar aþikârdýr, kalbin lekeler içinde virandýr, yalan yanlýþa bürünme
Panayýra çýkan, görücü arayan, can sýkýntýsýna bahane bulan, edebi hiçe sayan olarak daha fazla küçülme



Mustafa CÝLASUN