Geçmiþ ölmedi. Henüz geçmedi bile. -William Faulkner |
|
||||||||||
|
oðluma... ey benim güneþe bakamayan esmer kuþum bir þiire karýþýr gibi çocuk aklýna karýþtýðým çiçeðim kekredir hayat ne þekerin tadý var içinde ne kahvenin aromasý... biz bu þehrin takma diþlerini parmak uçlarýmýzla dürtüp mikrobik öpücükleri altýnda yalnýzlýðýmýzla koyun koyuna yatarýz hiçkimse sormadý yüreðimizin ne istediðini hiçkimse görmedi baþýmýzda esen kavaklarý hiçkimse bilmedi aklýmýzý peynir ekmekle nasýl yediðimizi bin parçalý yapboz oyunudur hayat düþlerimizle tamamlayýp örümcek iplerinde kurduðumuz salýncakla bozarýz kuþ olduk kanatlarýmýza takýldý kederler bir kaðýt parçasý gibi katladýk ruhumuzu çekildi hayat damarlarýmýzdan hayatýn tadýný çocukluðumda beðenmiþtim elma þekeri gibiydi beynim su, yüreðimde uçardý kuþ sürüleri hayranlýkla baktýðým büyük bahçeli evlerin güzelligi fal taþý gibi açardý gözlerimi kýpýrtýsýz yüreðimle düþmek isterken böbreklerine iyi bakýlmýþ baþý dik aðaçlara ergen köpeklerin ulumalarý öperdi yüzümü rüzgarla yarýþýr gibi kaçardým, titrerdi bacaklarým korkudan... ermezdi aklým iç çekiþlerini içkiyle öldürmekle meþkul olan babamýn dertlerine soramazdým yýllarýn birikmiþ kirli çamaþýrlarýný çitileyerek gören annemin düþlerini hayat ruhumdaki fazlalýklarý kafama vurarak dýþarý atar bir arpayla boy ölçüþmenin derslerini verirdi bana ilk ve orta ögrenimim gezegenler arasý dalgýnlýkla geçti hoyrat rüzgarlarýn osmanlý tokatý yapýþtýkça gölgemin ensesine parmak uçlarýma bulaþan yoksulluðumdan emdi kurbanlýk koyunlar kýyamazdým ölü çiçeklerin üstünde / aðýt yakarak uçan kelebeklerin bir günlük ömrünü dünyanýn terazisinde aðýrlýðýný ölçmeye çalýþmasýna bilinçli bilinçsiz eziyetimden eteklerini kaldýrarak geçerdi tabiat ana hayat avuç içindeki sýfýrlarla gözümü taþlarken bütün sayýlarýn birbiriyle düzenli iliþkisini yansýtan boy aynalarý fizikle nasýl çakýþtýðýný anlattý dünya coðrafyasýnýn geniþledikçe / muhteþem egosunun sonsuz kývrýmlarýný gösterdi býçakla kemik göz göze geldiðinde heykel bile canlanýr yeri ve zamaný olmaz zorbalýklarýn burun deliklerindeki ateþ söndüðünde güven duvarlarýnda soluklanýr pençeleri herþey karanlýkta saklanýr karýn gurultusunda hayat çizgileri yer deðiþtirir masallar yarým kalýrken bir ses tonu arar yüreði eriyen soytarýlar gözü ayrý / baþý ayrý oynar, bremen mýzýkacýlarýn siyah bir gülün yaprak sýzýsýna dokunur gibi dokundum yüreðine eskimiþ hatýralarýmý kundakladým soluðunda dürüstlüðünü çetin cevizlerle besleyen sincap daldan dala atlarken aklýmýn yaya geçidinden salýna salýna geçiyor çifte kumrular yetmiyor zaman nabzýmý yavaþlatmaya acýyla böðürüyor son vapur öküzün bakýþlarý altýnda eziliyor tren uðramýyor son duraðýna ah bu gecelerin zürafa boynu tutup öldürebilsem aklýmdan geçenleri ey küçüðüm zamanýn hükmü geçmez bana aklýma eseni söylerim beyhude mi dolanýrým etrafýnda temizlik iþçisi aklýmla biliyorum günün birinde iþitecek yüreðimin çimleri derin gizemli adýmlarýnýn sessizligini Sevdambeyaz Sevda Gencer
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © SEVDA GENCER, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |