Ne hikmetse
Ýçimde derin bir endiþe vardý
Düþlerimde dahi yalnýz býrakmamýþtý
Düþünceler yumaðý hayli sarýlýrken, baþ aðrýsý baþlamýþtý

Sonradan
Fark ettiðim bir nazar yakýndaydý
Dikkatli þekilde temaþa etmekten kendini alamýyordu
Kimi zaman yutkunuyordu, nefesi kendini ele veriyordu

Sol yaným
Derin bir þekilde aðrýyordu
Hareket ettiðim an sýkýntý basýyor, acý veriyordu
Geçmiþ bir bir gözlerimin önüne geliyor, hüzün baþlýyordu

Henüz
Ruhumun hicran damlalarýný
Yazmaya fýrsat buldumsa da, kitap haline getiremedim
Öncelikle imtina ettim, edip ve þairlerin hakkýdýr demiþtim

Zamanla
Kadirþinas okurlardan baský gördüm
Talep ve sualleri konusunda izahat vermek için bekledim
Nasýl olsa vazgeçerler dedim, fakat sonradan ihtiyacý fark ettim

Kýymetli dostlar
Benim için gayret ediyor, katký saðlýyorlar
Hiç ilgim olmayan sitelerde paylaþýmlar yapýyorlar
Kimi zaman layýk olmadýðým nispette takdirleriyle utandýrýyorlar

Oysa maksadým
Sinemde gün yüzüne hasret umutlarý
Ýfade edilemeyen suskun çýðlýklarý yazmayý diliyordum
Ufkum benimle topraða girmesin istiyordum, dua bekliyordum

Rabbime hamt olsun ki
Hiç beklemediðim ve layýk olmadýðým kadar
Kadirþinas dostlarla tanýþtýk ve gönüllerinde yer verdiler
Onlarýn böylesi himmet ve hamiyeti yazmak þevkimi ziyadeleþtirdi

Ve bu imkân benim için
Ruhumun ve kalbimin terapisi oldular
Okumak kadar, hissettiðini ve düþüncelerini yazmakta önemliydi
Baki kalan kubbede “hoþ bir seda” olmak adýna gönüllü olmak gerekirdi


Mustafa CÝLASUN