Seni sana býrakmayan
Düþünce ve hissiyatýný dikkate almayan
Yalnýzca hizmet ve itaate etmeye zorlanan
Yalnýzlýðýn titreten umutlarýnda seni iþiten ve anlayan vardý

Fakat sen çileyle refik olmuþ
Sabýr ve tevekkel olmanýn acýsýna alýþmýþ
Dertlenmeden ve kimseye serzeniþte bulunmadan
Ýçselliðine yönelerek, ruhun ve kalbin sahibine yöneliyordun

Kimi zaman tereddüt ediyor
Hüzünleniyor, akan gözyaþlarýný siliyordun
Gecenin en müstesna vaktinde kitaplara kapanýp serinliyor
Derin bir hicranla boyun bükerek kimseye karþý gelemiyordun

Annen ve banan seni anlamýyor
Bu kýza bir hal oluyor diye yakýnýyorlardý
Bazen okutmak için hoca arýyor ve gelenlere dertleniyor
Zanlarýna göre bu durumdan kurtarmak istiyor, anlamýyorlardý

Artýk senin için karar zamanýydý
Sana talip olanlar gelmeye baþlamýþlardý
Sen ise bu anlayýþ ve düþüncelerden ne kadar uzaktýn
Hiç söz hakký tanýnmýyor, babanýn uygun gördüðüne veriliyordu

Annen zaten buna dünden razýydý
Senin hissiyat ve umutlarýna karþý ne hikmetse alakasýzdý
Kendiside bu þartlara benzer biçimde hiç tanýmadýðýna verilmiþ
Kader bilmiþ, sükût ve sabýrla irade ve muhakemeden vazgeçmiþ

Bir anne ve baba canlarý olan evladý
Emanet ehliyetine sahip olmadan ve anlamadan
Akide ve sosyal imkânlarý hakkýyla okumaya gönül baðlamadan
Her ne yapmýþ ve inanmýþsa temelsiz ve mesnetsiz yaþayan candýr

Anne ve babalar çocuklarýna asla
Pasif ve örfe dayalý zulüm yapamaz, aþaðýlayamaz
Yaratan adýna tahakküm ederek, hikâyelerle baský uygulayamaz
Kim ruhun ve aklýn, kalbin ve vicdanýn sahibine karþýysa zalimdir

Anne ve babaya emanettir çocuklar
Emanet tevdi eden ise varlýðýn ve kâinatýn sahibidir
Doðum, ölüm, garbýn, þarkýn, aþkýn, mizanýn sahibi olan Rabdir
O din günün sahibi olan, insaný ahseni takvim üzere yatan sahiptir

Mustafa Cilasun