güvertenin kenarýndan denize bakýp
atýyorum gölgemi, sülietimi mavi sulara
baðýrýyorum çaðýrýyorum boðuluyorum
bedenimi taþýyor gemi yine geleceðe
geçmiþim ýslak elleriyle güle güle diyor
kaç intihardan çýkýþým bu bilmiyorum
kaç siren sesiyle uyanýþým bu ölümden
kaç vira deyiþim bilmiyorum hayata

dudak uçlarýyla bir merhaba diyorum
günaydýnlar boðazýmdan aþaðý inmiyor
yine tat almaya çalýþýyorum yaþamdan
hiç kimseyi bulamýyorum bana yakýn
uzak akrabam gibi pay alýyorlar benden
parça koparýyorlar kazmayla tenimden
bütün tarla kuþlarýna tohum atýyorum
baþ kaldýrýyorum hayata buðdaylar gibi
emeðe, ekmeðe, ele boyun eðiyorum
seviyorum hayatý çuval dolusu gülüþle