Dün Kýzýlderili bir çocuktum ben,
tabiatla iç içe,
boðulmuþ sevince.
Arýlarla, kelebeklerle, kuþlarla yan yana
yaþardým daðlarda, mutlu ve özgürce.

Bir gün;
o güne kadar görmediðim, tanýmadýðým
adýna beyaz adam denilen;
- yüzü beyaz, gözü kalleþ, özü kara -
birtakým adamlar iþgal etti yurdumu,
kendi yurdumda beni
mahkum ederek yoksunluklara.

Dün zenci bir çocuktum,
- yüzü siyah, özü süt gibi saf, ak -
sevgisi gökyüzü kadar sonsuz,
sevinci; sevgisi ve göðsü kadar berrak.

Bir gün; çok çok ýrak
bir diyardan,
adýna beyaz adam denilen,
- yüzü beyaz gibi, gözü þeytan, özü kara -
birtakým adamlar beni
zincirlere vurarak.

Yuvamdan, yurdumdan
söküp köle diye götürdü bir diyara,
sevgiye, sevince çok çok uzak.
Aman Yarab!!
Böylesine korkunç olur muymuþ insan!?
Ve böylesine korkunç olur muymuþ yaþamak!?
Hâlâ mümkün deðil anlamak!?

Dün bir Vietnamlý çocuktum,
umutlarýmda özgür,
hayallerimde sermest.
Yaþýyordum korkusuzca,
ormanlar ve yeþillikler içinde sere serbest.

Barýþ gölgesine sýðýnmýþ…
-meðer fesatlýðý yýðýn yýðýnmýþ
adýna beyaz adam denilen,
- yüzü beyaz, özü simsiyah, eyvah! -
birtakým adamlar yurdumu istilâ etti.
Kan gölüne döndü her taraf,
yaðmur yerine bomba, füze, kurþun
yaðdý gökten üstümüze.
Biz vatanýmýzý savunurken
Hepsini tüketti,
ne varsa sevgiye, sevince dâir içimizde.
kâtil denildi bize.

Dün, küçük mini minnacýk
bir Japon çocuktum, Hiroþima, Nagazaki’de.
Sevinçler daðýtýr gülüþlerimle,
barýþý kucaklardým rüyâmda.
Benden daha mutlu çocuk yoktu dünyada.!

Adýna beyaz adam denilen;
adama hiç benzemeyen
- özü kapkara, yüzü beyaz,
sevgisi buzul, þefkati ayaz -
bir takým adamlar;
evimi barkýmý
anamý babamý
kardeþlerimi,
düþlerimi yok eden atom bombasý
-siz “kýyâmet bombasý” deyin-
yaðdýrdý gökten üstümüze.
Kendi vatanýmda ne acý,
suçlu kâtil denildi bize.!

Dün Afganistanlý bir çocuktum
Hindikuþ daðlarýnda,
kendi dünyasýna dalmýþ
habersiz dünyadan.
Bir gün;
bomba, füze, kurþun, feryat
ve imdat sesleriyle uyandým
kâbuslardan uyanýr gibi,
daldýðým güzel uykudan.
Gözlerim yerlerinden fýrlayacakmýþ gibi,
dizlerim titreyerek korkudan.
Ekmekten aþtan özgürlükten,
mahrum giyecekten, bir damla sudan.!
Ses çýkmýyordu
dokundum,anamdan babamdan,
kanlar sýzýyordu her yanýmdan.

Bugün Filistinli bir çocuðum!
suç ise eðer Filistinli olmam.
Özgürlük sütünü içirmeye baþlamýþ,
bulabilirse yiyecek bir þey,
emzikteyken anam.
Dün kardeþlerimi katleden kâtillere,
taþ atmayý öðrendim sokaktan.
Benim için en büyük suçmuþ!
üstümüze kurþun, bomba yaðdýrýrken düþman.
Aslâ suç deðilmiþ,
piþman mýsýn? denilse;
deðilim aslâ piþman!!

Barýþý beklerken uzaklardan,
bugün evim barkým
rüyalarým, umutlarým,
her þeyim yok edilir en yakýndan.!
Ama gýk bile demez
adýna beyaz adam denilen
-özü zift gibi karanlýk-
zulmün hâmisi
zâlim, zâlime damýzlýk þiþman.!

Bekleyin ve görün!
çýkacak bir gün,
bugün deðilse yarýn!
Bu gözü dönmüþ kâtillerden,
acýmasýzca yaptýðý
sessiz ve ruhsuzca seyrettiði
korkunç manzaralarýn hesabýný soran!

Ey içi ürperenler!!!
Ýçleri hýnçla dolan
gözleri kan çanaðý olanlar!
Hiç deðilse yalvarýn, yakarýn
olmasýn þu güzel dünya
sevgisizlikten harâbe, vîran!

Ben dün Kýzýlderili, Zenci, Japon,
Vietnamlý, Afganistanlý bir çocuktum.
Bugün Çeçenistanlý, Filistinli.!
Yarýn kim olacaðý belirsiz bir çocuðum
Bitmez,aslâ bitmeyecek!!!
Barýþa, kardeþliðe susamam!.
Sevgiye, sevince yolculuðum!
Tâlan edilse de varlýðým,
koparýlsa baþým…
kesilse sesim soluðum!...
Herkes pussa bile, ben pusamam!

Ey insanlýk!!
ben öleyim…öldürüleyim…
eðer hakkýnýzsa, hak ediyorsanýz!?
sizin için!
sizlerse seyredin olanlarý içiniz sýzlamadan…
kýlýnýzý kýpýrdatmadan…
ben yok olayým tek,
Siz var olun!
Siz sað olun!...
Gözyaþý bile dökmeyin benim için!?