Upuzun bir dolmuþ sýrasý. Sýrada bekleyen onlarca hatta yüzlerce insan. Sýranýn baþ tarafýndakilerin yüzünde bekleyiþin neredeyse sona erecek olmasýndan dolayý yerleþmiþ hafif tebessüm ve uzun süredir bekliyor olmanýn verdiði çökkünlük, yorgunluk. Sýranýn sonundakilerin yüzündeyse umutsuz bekleyiþin izleri. Sýranýn sonundakiler ellerinde taþýdýklarý poþetleri yaðmurdan ýslanýp, oraya buraya basýlan ayakkabýlar yüzünden iyice çamurlanmýþ kaldýrýma koymamaya çalýþýyorlar, bir yana yatmýþ ve elleri uyuþmuþ vaziyette taþýyorlardý. Sýranýn baþýndakiler ise çoktan pes etmiþti. Poþetlerin aðzý sýkýca baðlanýp yere býrakýlmýþtý.
    Genelde bekleyenler yalnýzdýlar. Seyrek duyulan konuþmalardan sýrada, birkaç kiþilik arkadaþ gruplarýnýn da yer aldýðý anlaþýlabilirdi. Ama bunlarýn sayýsý fazla deðildi. Nadiren de olsa sýrada bekleyen insanlarýn tanýþýp konuþmaya baþladýklarýndan bahsedilebilir; ama bu da buralarda pek sýk görülen bir durum deðildir. Olsa olsa arada sýrada birbirleriyle konuþan muhtemelen yeni evli çiftlerin sesi geliyordur. Bizim buralarda eski çiftler de pek konuþmaz. Herhalde gözlerle anlaþabildiklerinden.
    Sanki baþka boþ yer yokmuþ gibi iki semtin dolmuþlarý ayný sokaktan kalkmaktaydý. Ýki tane bitiþik çok uzun dolmuþ sýrasý. Yalnýz sýralarýn baþ tarafý, biniþi kolaylaþtýrmak için ayný noktada baþlamýyordu. Aralarýnda yaklaþýk yirmi metre mesafe vardý; insanlarýn yarým belki bir saat bekledikten sonra karmaþa olmadan gelen araca binebilmeleri için.
        Gelen araç yolcusunu –ayakta yolcuya pek müsaade edilmez, on dört kiþiden ne bir eksik ne bir fazla yolcu biner araca- doldurup gittikten sonra, sýradakiler arkadaki aracýn gelmesini beklerdi. Zaten sonraki araç gelinceye kadar sýra eski uzunluðuna ulaþýrdý da. Bu sýrada yýllardýr bekleyen insanlarda, sýranýn hiç bitmediðine dair bir batýl inanç oluþmuþtur. Elbet gece saat birden sabaha kadar ulaþým dururdu. Ancak yýllardýr yalnýzca iþ çýkýþý hep ayný saatte buraya gelen ve her seferinde ayný sýrayla karþýlaþan insanlar bu sokaðý hiç boþ görmemiþlerdi ve boþ olarak hayal dahi edemiyorlardý ki.
        Serkan, daha önce birkaç kez gittiði Turgut’un evine gitmek için duraða doðru yürüyordu. Sýrtýnda aðýr çantasý, az önce yeni durmuþ olan yaðmur altýnda þemsiyesiz yürümesi yüzünden iyice ýslanan kýyafetleri ve günün yorgunluðunun getirdiði bezgin yüz ifadesiyle, sýranýn sonuna geçmek için çok uygun haldeydi. Dolmuþun kalktýðý sokaða adým adým yaklaþýrken, uzaktan bir silüet olarak seçtiði karaltýnýn, iyice uzayýp sokaðýn köþesinde kývrýlan dolmuþ sýrasýna ait olduðunu fark etti. Buradan daha önce de kalabalýk saatlerde dolmuþa binmiþti ancak o zaman sýra bu kadar fazla deðildi.
    Çevresine þöyle bir göz atan Serkan yakýnlarda sýraya doðru yürüyen kimseyi göremediðinden adýmlarýný seyrekleþtirmiþti. Nefes nefese kalmaktan hiç hoþlanmazdý. Bu sýrada gök gürledi. Küfretti Serkan. Sýrtýndaki ince montuyla yaðmura çok kötü yakalandýðýný düþündü. Adýmlar yeniden hýzlandý ve koþuþturmaca durakta sona erdi. Serkan’ýn bulunduðu yerden sýranýn ön tarafýný görmesi mümkün olmadýðýndan, daha önceki bekleyiþlerini hatýrlamaya çalýþýyordu. Sokaðýn bu kýsmýnda görebildiði kadarýyla otuz kiþi kadar vardý Serkan’ýn önünde. Ancak bu otuz kiþinin önünde, köþeyi döndükten sonra, kaç kiþi olduðunu tahmin etmesi mümkün deðildi.
    ‘Ýki yüz mü olmalý? Hayýr iki yüz çok az. Beþ yüz olabilir mi? Beþ dakika da bir, yeni araç gelse, araç baþýna on beþ kiþi desek, düz hesap üç yüz kiþi olsun bekleyen, bu durumda üç yüz kiþi...’ Montunu çýkardý Serkan. Sýrt çantasýný aldý yine sýrtýna. Montunu giymeden baþýnýn üzerine yerleþtirdi, daha az ýslanmayý umuyordu. ‘Üç yüz kiþi, yirmi araç lazým, bu da yüz dakika demek...’ Sýrada hiç azalma belirtisi yoktu. Yavaþça arkasýna döndü. Bir kiþi sýraya doðru yaklaþýyordu. Hemen önüne döndü Serkan, arkadakiyle göz göze gelmemiþti. ‘Yüz dakika çok fazla, araçlar daha sýk geliyor olmalý. Üç dakikada bir araç geliyor olsa süre iyice iner, ne kadar, neyse. Bir saat beklerim herhalde. Ufff be Turgut, keþke yarýn gelseydim, yorgunum dedim sana. Ýler...’ Gayri ihtiyari hareket eden ayaklar, ayaklarýn ne yaptýðýný algýlayan beyinler. Bir kaç adým ilerledi sýra. ‘Ya ilerlememeli ya da on beþ adým ilerlemeli, yarým araç gelmiþ olamaz ya.’
    Serkan arkasýnda yeni bir kiþinin varlýðýný hissetti. Arkasýný dönmemiþti ama her nasýlsa oradaki varlýðýn farkýndaydý. Derinlerden gelen bir konuþma, bir soru sorulmakta. ‘Hissettirmeden kulak kabart, duymaya çalýþ. Konuþanýn aðýz hareketlerini görememek mi kulak kabartanýn duymasýný engelliyor; yoksa ses dalgalarýnýn doðrudan kulaðýnýn iç kýsmýna çarpmýyor oluþu mu? ... sýrasý mý bu? Pardon...... bu?’ Serkan beklediði sýranýn A. semtine mi yoksa gitmesi gereken F. semtine mi giden araca ait olduðunu hiç bilmediðini fark etti. ‘Ben de yeni... herhalde..., ama kesin bilmiyorum.’ Hem konuþmaya katýlmak istemediðini iyice hissettirerek olabildiðince ilgisiz görünmeye çalýþýyor, hem de hafiften yan dönerek sol kulaðýyla F. semti dolmuþuyla ilgili ipucu almaya çalýþýyordu. ‘Ben neden sormadým ki, belki de boþ yere bekliyorum? Gerçi kaç dakika bekledim ki? Adam ne cevap verdi ki? Ne konuþtuklarý da zaten hiç anlaþýlmýyor. Galiba bilmiyorum dedi adam. O halde þimdi soru bana sorulacak. Ben aptalmýyým emin olmadan bekliyorum burada. Çýk sýradan oðlum, dön sokaðýn baþýný, git bak öndeki araca, öðren A.’ya mý gidiyor, F.’ye mi gidiyor? Ýyiden sýradan çýkýnca tekrar sondan girmek gerek. Yanlýþ sýrada da olabilirim. Bekle, arkayý dinle birazdan belli olur, ama onlara iyice sýrtýmý döneyim, bana sormamalýlar, sorarlarsa ne diyeceðim? Ýyi de arkamdaki de boþ yere beklemiþ olabilir. O da sormadý kimseye, adamýn bir bildiði vardý ki durdu. Sorarlarsa bana, yine de duvara doðru döneyim, hatta duvara yaslanayým da, önümdekine sorsunlar. Ya da ben onlardan önce davranýp önümdekine sorsam? Yeni mi aklýna geldi demezler mi? Aptal durumuna düþerim, rezil olurum, tamam benim yanýt hazýr. Ben F. diye biliyorum, ama pek emin deðilim, sorun isterseniz önde bekleyenlere. Aklýma gelen en iyi çözüm bu mu? Galiba durum için uygun çözüm yok, yaslan ýslak duvara ve bekle. Sana sormayacaklarýný um, hala konuþmalar kesilmedi mi?’
    Serkan, arkasýndan gelen birkaç farklý konuþma sesi duyuyordu. ‘Tartýþmaya baþkalarý da eklenmiþ olabilir mi? Sýra da ilerlemiþ galiba. Ama önümdeki adam niye öyle duruyor, adam ilerlemedi bir türlü. Gerçi olsa olsa iki adým atmasý gerek. O da benim gibi yaslanmýþ duvara. Belki sýra daha fazla ilerleyince yürümeye baþlayacaktýr. O zaman da yürümezse uyarýrým. Bu arada ya arkamdakilerden birisi beni uyarmaya kalkarsa, adama ilerlemesini söylemem için. Ne diyeceðim ona? Sana ne, derse ne cevap verebilirim ki? Ya da buyur geç önüme derse? En güzeli bu uyarma iþlemini benim yapmamam. Arkadakilerle muhatap olma.’
    ‘Bu kadar çok konuþacaðýna –þu sesi çok çýkan adam, iki arkamdaki- gidip köþeyi dönse ya, herhalde anlar doðru sýrayý bekleyip beklemediðini. Gerçi yaðmur yine þiddetlendi gibi, hadi yaðmurdan sýranýn önünü göremedi anlayamadý diyelim, yürüyeceði iki dakikalýk yolu geçmez, niye þu eziyeti çektiriyor bize.’
    ‘Aaa önümdeki adam ilerledi, bu arada sýra da ilerliyor, bu sefer dört adým atabiliriz gibi. Ne kadardýr bekliyorum acaba? Keþke saate baksaydým, þimdi yaklaþýk bir hesap yapabilirdim.’
    “Afedersiniz, bu F. sýrasý mý?” ‘Arkadan gelen ses, o çok konuþan adamdan, iki arkamdaki, duyma! Sana demiyor. Omzumda eli var, bana dokunuyor adam, bana soruyor. Dön arkaný Serkan.’
    “Bu F. sýrasý mýydý acaba?” Adam Serkan’ýn yüzüne bakýyordu. Çok basit –cevabýnýn çok basit olduðuna inandýðý- bir soru sormuþtu. Serkan hipnotize olmuþ gibi bakýyordu donuk gözlerle adamýn yüzüne. Ellerini iki yana açtý, alt dudaðýný büzdü. Bilmiyorum demek istiyordu.
    Adam bir öndekine yaklaþtý, yine önce sesleniþ, sonra omza dokunan bir el. Öndeki adam Serkan’ýn hazýrladýðý cevaplardan birini verdi. “Galiba F. ama emin deðilim, isterseniz bir de öndekilere sorun.”
    Adam sýrada ilerlerken, önünde kalanlarda gözle görülür bir heyecan dalgasý yaratýyor, arkada kalanlarsa artan kalp atýþlarýnýn yavaþlamasýyla önlerinde olup bitenlere dikkat kesiliyorlardý. Bu sokakta bekleyen, Serkan’ýn önündeki yirmi kiþiden hiçbirinin bilinçli olarak beklemediði ortaya çýktý sonunda. Çoðunluk F. semtine gidecek aracýn bu sýranýn ucunda olduðuna inansa da, arada A.’ya gitmeyi isteyenler de çýkmýþtý. Tatmin edici bir cevap alamayan adam sonunda köþeyi dönüp görünmez oldu.
    Ortalýða yine bildik bir sessizlik çökmüþtü. Birkaç dakika sonra adam geri geldi. Görev bilinciyle insanlarý uyararak yürüyordu. “A. sýrasý ilerde, burada boþuna beklemeyin. Bakýn þu köþeyi dönün, göreceksiniz sýrayý, bu sýra kadar uzun deðil o.”
    ‘Allah kahretsin, aptal adam. Doðru bekliyormuþuz, ne gerek vardý bunlara. Topu topu üç kiþi yanlýþ bekliyormuþ. Keþke burasý F. sýrasý deseydim sorduðunda. Þimdi bir de kahramanlýk yapýyor. Ýyi ki de sormamýþým önümdekine. Bak kimse bilmiyormuþ, boþ yere rahatsýz edecektim insanlarý, boþ yere konuþmak zorunda kalacaktým. Sana ne herkes beklesin istediði yerde, aptal adam. Sanki sayende biniyoruz. Boþveeer, umursama.’
    ‘Sýra yine ilerlemiþ galiba, önümdeki de ne kadar aðýr kanlý biriymiþ, yine ilerlemiyor, onun yüzünden ben muhatap olacaðým arkadakiyle...’