Güle Selam, Gülin'e Kelam




Semanýn ufkunu saran karabulutlar daðýlmýþ, baharýn rikkatini yeryüzüne yayan ýþýltýsý sarmýþtý. Güneþin enginliðini gözlerimize yapýþtýrarak, güllerin rengini ve kokusunu sinemizde yatýþtýrarak öteler ötesinin ufuk perdesi aralanmýþtý. Güneþin sýcak yüzü tenleri yýkamaya baþlamýþ, güllerin zarif yelleri açýlmaya baþlamýþtý.
Akþamýn mehtabýnda sahillerin sürükleyiþi hicranýmý taþlamýþtý. Zihnimin ince bezini yýrtarak, fikrimin kalýn tezini kýrarak... Güllerin kanlarýný yüreðimde kaçýþýmla ýsýrýyordum, günlerin tanlarýný sözlerimde bakýþýmla ýsýtýyordum. Kendimi kaybettiðim, hicranla ezildiðim yaralý ruhum. Belli belirsiz sahillin dilinde yutularak yürüyorum, karanlýðýn gizlediði ufuklara doðru yalnýzlýða kapanýyordum... Gökyüzünün süslü perdesi yýldýzlar baþýmda taç. Bedenimi ürperten ýlýk Ýlk baharýn esen uðultusu kafamýn odasýnda dinmiþti. Ruhumu saran, kafamýn odasýný soran sesin yankýsý ise bende sinmiþti. Bir yandan bakan güller, bin andan akan düþler.

Güllerin rengi, günlerin derdi: Birinde gözlere kan akar, diðerinde izlere yan bakar. Varlýk istikametinin var oluþu, karlýk istirahatýnýn yar oluþu yakalandýðý an, ruhun sevincine þan takar: Gül ve günler... Güller izzet, günler ismet. Düþler ise; yüreklerin çizik izi, kafalarýn kýrýk dizi, günlerin yanýk sisi.
Zihnimin günlüðü artan adýmlarýmla tutuþmaya baþlamýþtý. Fikrimin külüne, izanýmýn gülüne yazdýðým yýrtýk sayfalar. Benliðimi soldurduðu, irademi doldurduðu ve yüreðimi yaslarla yoðurduðu denizin kucaðýnda! hüzünlere gark olan gözlerime dalgalar çarpýyordu. Duygularýma vurulan balyozlarýn hýçkýrýðýyla, düþüncelerime kurulan heyelanlarýn kýrýklýðýyla yaslar ve yaþlar artýyordu. Aklým durmuþ, ruhum donmuþ, kalbim dalmýþ...
Düþler..! boþ bir avuntu, loþ bir aný esintisi olarak beyhude ömürun tozu olarak daðýlýp gider. Düþler sonunda kalan ise yalnýzca kafalara biriken hecelerin hamal yüküdür. Yükler idraklerin derinliðine sýzarak; hayatýn deðiþimini kavranmasýný zayýflatýyor, saðlam kiþilik edinmesini hayýflatýyor, toplumun zengin birikiminde kaliteli kimlik edindiremiyor. Atýl ve sýradan hayatla, bereketsiz ve verimsiz zamanla, esefsiz ve esersiz özürlülükle ömür geçiriliyor. Anlýk anlar dönüyor, geleceðin bilinmez karanlýðýna üfleniyor. Ruhlarý ve kalpleri karartan vasýtasýz ve gayesiz düþler. Bunun sonucunda yüzler kýrýþmýþ, diþler kýrýlmýþ, düþler hayatýnýn çarkýnda sýkýþmýþ olarak yaþamýn soluðu söner.

Düþler... gerçekçilikle birleþirse, gayelerin adýmý akýl nimeti ile þekillenirse; hayatýn anlamý, varlýðýn sýrrý boþluk yerine hoþluk meydana getirir. Mana yarýþýnýn dinamizmine koþarak insanlýk özelliði yakalanýr. Geleceðin aydýnlýðýnda akýlcý adýmlarla, akýcý yaklaþýmlarla merdivenleri çýkarak ihsanlarýn kapýsý aralanýr.

Güller; bize estetiðin ve güzelliðin resmini fýsýldar, sevginin zarif tebessümünü yaslar. Kýrmýzýlýklar gözlerin yaþlarýný isletir, kýrýklýklarla kan olarak yüzleri ýslatýr. Güller sevdalara týlsýmdýr, yüreklerin yangýnlarýna biriken ayrýlýklarýn yakarýþýdýr. Gayesiz düþlerden uzak, gayelerin derinliðine vakýf olarak, akýl izzetine akif kalarak güller varlýðýmda bana paye.

Düþüncelerime yýðýlan, duygularýma çarpan kelimelerin önüne geçemeyerek; gözlerimin boðulandýðý, ruhumun boðulduðu, kalbimin kasýldýðý, dimaðýma kadar biriken selin yýðýlýþýyla ve fýtratýmýn fýrtýnalý coþkusuyla Ýstanbul Boðazýnýn enginliðine haykýrýyorum:
Selam; yaþamýn donaným iþaretini sunan izler, varlýðýn geliþim iradesini açan güller. Adresi benliðimize ulaþan, zihinlerin duvarýnda buluþan, satýrlara kazýnan, hatýralara yazýlan: Günler...

Akþamýn soðuk deminde, sahillerin millerce uzunlukta ki dilinde aðýr aðýr süzülüyordum. Kulaklarýmda dalgalarýn sahile vuran tokadý, üzerimde martýlarýn acý çýðlýðý, önümde karanlýðýn alný, özümde hecelerin yaðmurlarý takip eder. Her yaným kuþatýlmýþ, her aným baþýma gömülmüþ. Rüyalarýn bulanýk tablosu þiirle tüten duygularýmýn sandýðýndan çýkarýlarak, fikrimde seyir. Seyir ki hüzün bakýþ. Yüreðime ok atýþý gibi; bedenimi eðen, ruhumu ezen çatlamýþ tablo.
Zamanlarýn akýntýsýnda çaðlarla sarýlan, ruhlarýn ufuk aþýntýsýnda aralanan, anlýk anlarýn harabelerinden süzülen… Destansý sevdalarýn düþleri varýlan, hicranlý ayrýlýklarla yazýlan; Üsküdar’ýn dudaðýna yapýþmýþ konaðý, acý aþklarýn yanaðý olan: Kýz Kulesi karþýmda durur. Tarihlerin kuyusunda çalkalanan sancýlarýn yakýcý sýrdaþý... Kim bilir hangi sevdanýn ayrýlýklarýna tanýk oldu, kim bilir hangi zahmetlerin kamcýsý davasýna vurdu. Nice hadiselerin tanýðý, nice kasidelerin sanýðý olarak yorgun duvarlarý fýsýldar. Anýlarýn mühründe öðütlenen, asýrlarýn diþinde öðütülen: Kýz Kulesi

Ýstanbul’un kalýn ense kökünde, baþýma yýðýlan aðýrlýðýn közünde yürüyorum; karanlýðýn gizlediði ufuklara doðru. Uzaklýklar gözlerime koz, yýkýntýlar gönlüme toz, hüzün taþkýnlýklarý artan doz... Sanki yýllarýn çilesi ýslatmýþtý. Boynuma ateþ dolanmýþtý. Günler; gözlerimde okunan hicranla yýkanmýþ, güllerin kanlarýyla dokunan isyanýyla sararmýþ, düþlere sokulan ýssýzlýkla sývanmýþtý.

Düþüncelerime yansýyan, güllere ayna. Þu satýrlarýn yazýlmasýna sebep kaynak. Düþlerimde bilenen, duygularýmda þekillenen güllerin kanlarýný yüreðime akýtan, yosunlu kuyularýn acýlýðýný yaþatan. Rüyalarýmýn penceresinden akan, kafa kaðýdýna yazdýðým eserimden bakan. Þiirlerimin ilham yazýsý seslenir, gül esintisini her andan nefesi kalbimin izinde savrulan, gün esaretinin her andan ruhumun gizinde kavrulan:

Ýlk baharla açan güllere selam. Esaretiyle yüreðimi sürgünlere atan Gülin’e kelam...
Kalýpta donan ruhum erimiþ, satýrda duran özlem kalbime inmiþti. Güllerin aynasýnda ki kanlar dökülerek, kirpiklerimi aðrýtan anýlar film þeridi gibi canlanmaya baþlamýþtý.
Gül kokulu, þen dokulu; kafamýn odasýný altüst eden, fikrimin adasýný iþgal eden...
Anlýk tozlarýn düþlerinde solukla yürüyen. Damarlarýmýn ininde uðultulu seslerle gezinen. Ýsmin canýma mimlenmiþ, cismin kanýma damgalanmýþ. Benliðimi ansýzýn sisleyerek yürüyen sen...
Sen izanýmýn bünyesinde, zamanlarýmýn bütünlünde gölgesin. Gölgenle izin izimi bulan varlýk. Zihnimi ve fikrimi kemirip duran darlýk...
Sana sürgünüm: Sevdanýn iþaretinde atýlan oklarla bilinmezin balçýklarýna iten, karanlýðýn kubbesinde biten sürgün yüreðim
Selamlarýn haykýrýþý sesini bulsun. Satýrlarým senin gözünü öpsün. Kelamlarým; kýrgýnlýðýný dindirerek, kýzgýnlýðýný sindirerek tutsun...

Özkan