Hayat bana özellikle 9 yýldýr çok þey öðretti... Nefes almanýn ne kadar özel ve anlamlý olduðunu, her anýn kýymetini bilmemi ve yaþamýn her renginde bir iþaret olduðunu biliyorum artýk...

Zaman zaman iç sesim beni bu güzelliklerden mahrum etmeye çalýþsa da, ben hayatýn tüm güzelliklerini keþfetmeye kararlý ve hazýrým... Kalbim hala kanýyor, içim hala yanýyor ama hayat da durmadan devam ediyor ayný hýzla... Gerçekleri kendi kendime itiraf etmem uzun zamanýmý aldý ama deðdi doðrusu...

Artýk nefes almak istiyorum, canlanmak ve hayatý anlýk yaþamayý diliyorum... Ve hiçbir zaman planlý yaþamayý düþünmüyorum, son nefesimden sonra arkamdan insanlarýn "Hey gidi hey, ne kadar çok planlarý vardý, yapmak istedikleri hep yarým kaldý" cümlelerini kurmalarýný asla ama asla istemiyorum...

Ne yazýk ki ben bu cümleleri 23 Þubat gecesinden bu yana kuruyorum ve her cümle kalbimi budayýp gidiyor, canýmý acýtýyor... Acýlarý kalbe gömmek zaman istiyor ve ben bu zamaný en iyi ve en kýsa zaman da hayata geçirmeye karar verdim... Eþimin ve birçok dostumun ilgi ve desteðiyle...

Ve ben bu geceden itibaren, hayata sýmsýký sarýlmaya yeminliyim.... Yeminimden dönmemecesine...