Hasret Gültekin dinliyorum þimdi, kahvem, sigaram… an be an zihnimde yankýsý Hasret Gültekin’in sesi… Hatýrlamazsýn muhtemelen ve bu nedenle de muhtemelen anlayamazsýn. votka – enerji, senin koltuðun, senin evin… garip bir iç sýkýntýsý. Anlayamadýðým bir burukluk. O yüzden yazýyorum sana. Kurtulmak için!
     Elbet derdim sorgulamak deðil ve elbet – ve elbet geldiði gibi gidecek içimdeki kýpýrtý. Þimdi nerden çýktý bu bilmiyorum. PMS de, melankoli de, densizlik de… hatta dur, hiçbir þey söyleme! Böylesi daha iyi. Çok daha…
     Ýnandýðýn þeylere inanmýyorum. Büyüye, içimde bir çocuk yaþadýðýna… dur, dur, dur girmemeliyim bunlara! Anlamý yok…
     Aþk deðil bu eminim. Hissettiðim þey bir kadýnýn bir erkeðe hissedebileceklerinin en güçlüsü deðil. Ama iþte, kahve – sigara ve Hasret Gültekin… en çok Hasret Gültekin.
     Her neyse, demeyeceðim… “her neyse” diye bir þey yok… caný cehenneme de demeyeceðim, öfke kýrýntýlarý görmüyorum klavyeye dokunan parmaklarýmýn sinir uçlarýnda…
     Ben sana ne demeliyim þimdi?
     Demeliyim ki; þu evren üzerinde sahibine ulaþmayan tek bir kelime bile kalmamalý… al, oku…
     Kelime verenlerin çok olsun…
     Hoþkal….