Hep merak ederdim acaba insanlar namaz kýlarken, nasýl bir hal içindedirler diye... Gözümü kýrpmadan, dikkatimi asla daðýtmadan kýlanlarý izledim uzun süre...

O kadar derin bir huþu içindeydiler ki, etkilenmemek mümkün deðil kendi adýma... Aradan az bir süre geçmiþti ki kendimle hesaplaþmaya baþladým... Kimim? Dünyaya geliþ nedenim ve kendi kendime yetebiliyor ve ciddi anlamda huzurlu ve mutlumuyum diye...

Bu sorularýn yanýtý bulmam çok fazla zamanýmý almadý ve ben de namaz kýlmaya karar verdim... Sanýrým hayatýmýn en ama en doðru ve mantýklý kararýydý... Ýnsan gerçekten ALLAH'ýn huzuruna çýktýðýnda inanýlmaz heyecanlanýyor ve içi kýpýr kýpýr oluyor...

Ýlk namazýmý gözyaþlarýyla tamamladým ve hayata bakýþ açým çok deðiþti... Eskiden yolunda gitmeyen planlarýma isyan ederdim ama þimdi, herþeyde vardýr bir hayýr demeyi öðrendim ve bundan da son derece mutluyum...

Ýnsan bazen ruhunu doyurma gereksinimi duyar, herþeye sahiptir ama sanki birþeyler hep eksiktir ve asla tatmin ya da mutlu olmaz... Ama dua ettiðinde ya da 5 vakit ALLAH'ýn huzurunda namaz kýldýðýnda, o an içini tarifi imkansýz bir huzur ve güven kaplar...

Geceleri de namaz kýlmaya baþladým çok þükürler olsun... Onun tadý ve lezzeti de apayrý... Ve artýk baþýma her gelen olaya defalarca þükrediyorum... Ve kendimi ALLAH' ýma daha da yakýn hissediyorum...

ALLAH inþallah her kuluna mis gibi seccadeyi yere sermeyi ve alnýný secdeye koymayý nasip eder...

Ve ben hiç yaþamadýðým huzuru yakalamayý baþardým... ALLAH' a hamdu senalar olsun... ALLAH hepimizin yar ve yardýmcýsý olsun... AMÝN...