...Maziler Ve

içimdeki haykýrýþa...

Sokaklarýn türküsünde yalýn bir adres gibi
Dolaþýp duruyorum ; sonra yine bilindik iþte !
Kaybedilenler bile unutuluyor ve sonra yeni biri
Daha ,daha ekleniyor... türküler sessizleþiyor .

Eski bir aðacýn dalýndan kopan çýra gibi
Yandýkça yanýyorum ; sonu yine bilindik iþte !
Geçmiþime bakýyorum , gülüyorum ; maziler ve
Hatýrlamadýðým bir sürü anlar da çoðalýyorum...

...hýrsýzlar dolaþýyor etrafýmda
her biri koynunda kýlýç ile yaþýyor
ya keserse , ama kesmez deðil mi?
Zaten onlarda biliyor ; aslýnda hiçbir þeyin kesmeyeceðini
Tamam !.. belki kýlýç paslý kesmiyor da
Ya vicdan nerede ? Hiç paslanýr mý o !..

...banka oturuyorum
yanýmda ihtiyar bir beden , diyor ki :
“genç olsam da borcum olsa be evlat !..”
ah be dedem...bende :
“yaþlansam da borçlarýmý anca öderim...”
nasýl bir çeliþkidir bu , inan anlamýyorum ...

...zaman neyi götürüyor bizden
düþlerimizi mi ? gençliðimizi mi ?
ya neyi veriyor umutsuzluðuyla beraber
anlamýyorum...ben artýk bu hayat oyununu oynamýyorum !..

...maziler
inanýn hepsi hapisteler...


emre onbey