UYKUDAN ÖNCE, SAYIKLAMA, SABUKLAMA

Biliyorum, zaman kýsa.
Biliyorum, ben þu anda þarhoþ olsam da,
Hala dönüyor, dünya denen bu kaya parçasý,
Devasa bir hidrojen bombasýnýn, etrafýnda..
Onu da biliyorum.

Biliyorum..Hapisim hala beden denen,
Bu üç kuruþluk,
Mükemmele yakýn makine içinde.
Biliyorum..”Biliyorum” dememem lazým.
Aslýnda bilmiyorum !

Kaygýlarým, geleceðe dair..
Kafaya taktýðým, geçmiþlere ait..
Yaþadýðým an, kurallý.
Bilmiyorum..Kuralý gerektiren,
Hangi kutsal zamandan, hangi andý ?

Kafamda, kafa da var.
Midem de, bir mide de.
Benden bir önceki,düþünmüþ..
“Ne bok yiyeceðini” bilememiþ.
Kabullendim..Bu iþ böyle..
Kaygým yok ki, bi bok yemek için illa ki.

Gün ortasý tozlu sýcak caddede,
Sürterken, ruhum uçmuþ bezginlikten.
Islak akþam üstünün sahil kumu,
Yada, huzurlu bir evin, yine akþam üstü,
Islak çimenini, düþlemiþim. Bir vakit, bir þiirimde,
Çýplak ayakla.
Demiþim ki;
Ülkem...”Ahýrda eþekler tepiþir, atlar ezilir” misali,
Bitmeyen 5 nisan lara, krizlere girerken,
Suç ise eðer, sýrta vurulan eyer gibi bu zamanlarda,
Huzurun 1 dakikasýný düþleyip,
“Herþey güzel olacak” demek.
Sokaktaki insaný kim suçlar ?

Þair geldim, þiir oldum gidiyorum.
Herþey gerçek, herþey izafi.
Biliyor musun,
Ey deli ruhum ve gerçekliðim ?
Bilmemeyi ne çok isterdim..
1930 larda falanca olarak yaþayýp,
Kör cahil ama mutlu olmayý.

Hadiii..Uyu artýk...
Sarhoþluðun geçmeden.
Büyük þiir, yazýlmadan bir sayfa daha.
Rutinlere güç topla.
Lazým olacak galiba.....