Bölüm 1: "Uyanýþ"

Çocuk evin beton merdivenlerine dikmiþti gözlerini.Bütün çocuklar yapar ya bazen.Ne beklediðini, neye baktýðýný bilemezsiniz o anda.
Akþamýn güneþi, rüzgarýn küçük oyunlarýyla havalanan toz ve küçük kaðýtlar bile vardý baktýðý sahnede.
Öyle bir an geldi ki, bu sahneye bakarken.Bir an gözleri kararýr gibi oldu.Artýk merdivenden gelmesini beklediði, akþam iþten eve dönen babasýnýn da fazla bir önemi kalmadý küçük gözlerinde.
Tansiyonu mu düþmüþtü ? Muhtemelen hayýr.Zaten dört,beþ yýllýk beyninde; ne tansiyon kavramý vardý, ne de onun düþmesi.
Sonradan öðreneceði þekilde, arkadaþlarý da benzer aný yaþamýþtý.Kimisine saatin tiktaklarý anlamlý hikayeler anlatmýþ,
kimisine de zamanlar uzamýþ,kýsalmýþtý uykularýnda.Çoðu umursamamýþtý bunu.Annelerinin piþirdiði kek ve çayý gýrtlaklarýndan aþaðý yutarlarken, eriyip gitmiþti bu anlar çoðunun damaklarýnda.Bazýsý da orta yaþlý adam olduklarýnda bile, uyuduðu odada saat bulundurmayan tipler olup çýkmýþtý.
Ýnatçý bir çocuktu o.Umursayacaðý tuttu.Ciddi aldý.Kabullendi o aný.Bir daha zamana, mekana ve eþyaya
baþka gözle bakamaz oldu.Derin bir uykudan uyanmýþtý sanki.
Kendisi vardý, baþkalarý vardý, zaman vardý, mekan vardý ve irili ufaklý bir sürü küçük olay vardý. Onu zamandan koparan o kýsacýk ana sebep göz dalmasý objeleri gibi.Söyleyecek ne kadar çok ve aslýnda ne kadar az þeyi vardý.
Az daha büyüsün, yaþadýðý saçmalýklarla kýyaslayýnca, sandýðýndan çok daha az þeyi olduðunu öðrenecekti.
Dili olduðuna göre, diline dolanacaktý bu þey.
Gýrtlaðýnda bir düðüm, sözlü pandomimcilere savurmak istediði bir var olma küfrü.
Çakýlmýþ bir kibrit gibi parladý ve söndü zamanýn o günü.Geçmiþteki yerini aldý.Aile toplandý.Akþam yemeði yendi.
Uyudular.....