Sana baktým; hüzün baþladý göz uçlarýmda. Kederime tohumlar döþendi. Her adýmýn, paramparça söktü topraðýmý. Sana baktým; hasret atýþlarý düþürdü yüreðim. Katýlaþmýþ nutkuma hatýralar abandý. Her bakýþ, kuraklýðýmý inletti.


Sonbahar tadýndayým; havada diz boyu sýcaklýk. Gülüþün, titretti deri(ni)mi. Ýnan üþümek istemedim bu mevsim ortasý. Yanmak, kan ter içinde kalmaktý en büyük düþüm. Düþümün baþ kahramaný sen... Sana bakmak, artýk geceye bakmak gibi. Yýldýzý olmayan bir karanlýksýn þimdi.


Oyunlar, danslar, eðlenceler... Karþýmda güzel bir aþk havasý gibi duruyorsun. Ve ben, sýrtýmý dönüyorum nefesine. Bir daha içime atma cesaretini bulamadýðým gözlerinden, çok uzaklara gitmek için, bir bilet tutuyorum avuçlarýmda.


Git’meye ye(lte)niliyorum. Görmüyorsun...