suçumuz gül doðurur


nerede nasýl yanarsan yan
parmak uçlarýmda biraz kül..

ikimizlik bir sevda bu
önce harlanmýþ
sonra horlanmýþ tarafýmýzdan..
ayýp etmiþiz ve tekil düþmüþüz ardýndan,
yapraklar dökmüþüz aðaçlardan
yaðmurlar yaðdýrmýþýz
gizli gizli aðlamýþýz..
sonbaharlanmýþ
ve
intiharlanmýþ
gözyaþlarý savurmuþuz kirpiðimizden; sulusepken..

þimdi;
yýpranmýþ ve tutuk zamanlar doðurur gün..
göðsümde ikimizlik yangýn
nemli gözlerinde kül..
kendinden ve herkesten kaçýyor bakýþlarýn
parmak uçlarýmdan utanýyorum ben
diþlerimizin arasýnda çýldýrmaya hazýr bir tahammül..
vakitli vakitsiz alev alýyor
gözlerimde büyümüþ, ellerin(d)e tutuþmuþ,
ayrýlýðýn iki ucunda; ikimizlik bir gül..

ucu ucuna ulansa
gözlerimiz ve küllerimiz toplansa
kundaklanmýþ mazimizden suçumuz
ancak maðrur bir gül doðurur..
utanma gözyaþlarýndan gönül!
baþýný dik tut
ne eðil ne de üzül..