Rua
   

Aslýnda bir þakaydý baþlangýçta. Bana bakýp gülmüþtü, adam onu evine davet ettiðinde. Beni farkettiðinde muhtemelen saðlam bir küfür sallamýþtý adam içinden. Bir özür mýrýldandý kös kös, dönüyordu ki yerine, "Arkadaþým da gelebilir mi?" dedi oyunbaz bir ses. Afalladý adam. Bir ona, bir bana baktý. Kararsýz kaldý bir an, belki de biraz tedirgin. Kabul etti sonra. Hala umutluydu demek -Ah insanlar..
   

Ýlk ne zaman aklýmdan geçti tam anýmsamýyorum. Arabada birbiri ardýna yaptýðý uzun esprileri dinlerken mi.. Zor bulduðu anahtarýyla beceriksizce kapýyý açmaya çalýþýrken mi.. Uyuyacaðýmý söylediðimde yüzünde beliren o salak sýrýtýþta mý.. Ne farkeder ki? Asýl güzel olan, onun da bunu benimle birlikte düþünmüþ olduðuydu. Kapýdan içeri süzüldüðümde hiç þaþýrmadý çünkü. Tek bir an gözgöze geldik, ve sanki o kýsacýk anda emri o verdi sessizce -kemancýsýný izleyen bir maestro gibiydi ben üstündeki adamý býçaklarken.
   

Sonra bir oyuna dönüþtü bu. Hiçbir gece önceden konuþmadýk yapacaklarýmýzý -ne de sonrasýnda. Sözsüz kurallarýmýzý geliþtirdik oynadýkça. Ustalaþtýk bir süre sonra. Baþtan çýkarma.. Umursamaz dinginlik.. Zamanlama.. Açý ve teknik.. Ölünün yataðýnda üç kiþiydik, bir de rom þiþesi.
   

Tehlikeli de belki. Çok güzel olmasý bir sorun örneðin -öyle köpüklü bir güzelliði var ki, biz bardan çýkarken hemen herkes dönüp bir göz atýyor küçük grubumuza. Hem skor kabarmaya baþladýðýnda üçüncü sayfadan ön sayfalara terfi ettik, manþete taþýnmamýz yakýndýr korkarým. Robot resmimiz bile oldu, benimki oldukça da baþarýlý sayýlýr, ama o -bir memurun karakalemi pek silik kalýyor onu anlatmak için.. Belki Monet yaþasaydý..
   

Ve þehir deðiþtirmeye baþladýk. Bir süre idare etti bu bizi, ama olaylar arasýnda baðlantý kurmalarý uzun sürmedi. Yine yer deðiþtirdik. Bir haftadýr da denizin kucaðýndaki bu küçük kasabadayýz. Hiç oynamadýk daha, ama bu gece, bu güzel yaz gecesi, ýlýk nefesiyle yeni bir oyun verecek bize -hissedebiliyorum. Bir þiþe rom aldý öðlen gezerken -keten çantasýnda açýlmayý bekliyor küçük lüksümüz.
   
   


Dam
   


Pek kolay oldu bu kez. Sonuncusunda zorlanmýþtým doðrusu, hani inat olmasa vazgeçerdim kesinlikle. Ýnsanlarý huzursuz ediyor onun da gelmesi, tek kiþilik bir oyun olsa bu, çok daha az çabayla kazanabilirdim -ama o da zevkli olmazdý. Gene de payýma düþeni kotaramadýðým olmadý hiç -sürekli kulaðýma fýsýldadýðý kadar güzelim galiba. Tanrý varsa eðer, gözleri açýlýyor mudur bahþettiði hediyeyi kullarýný kandýrmakta ne kolay kullandýðýmý izlerken?
   

Ýþte geldik. Bir pansiyona gideceðimizi sanmýþtým ben, oysa tek katlý bir evi varmýþ. Demek buralý, zaten pek turiste benzemiyordu. Biraz fazla titiz sanki, baca gibi sigara içiyor, ama kültablalarý tertemiz. Yoksa evli mi.. Ya da onun evi deðil mi acaba.. Ama hayýr, kendi evinde olduðu pek belli. Bir kadýnýn yaþadýðýna dair hiçbir iz de yok evde. Ne farkeder ki?
   

Uyumak istersek salondaki kanepeyi hemen açabileceðini söylüyor, odasýndan iki yastýk getirirken. Hayýr, biraz oturabiliriz. Bir þey içer misiniz? Kahve olabilir. Ben? Ben sakýncasý yoksa bir duþ alacaðým, çok terledim. Banyoyu gösteriyor bana sessizce. Gülümseyip giriyorum eski ama pýrýl pýrýl banyoya, ve kapýyý kilitliyorum. Ayak sesleri uzaklaþýyor mutfaða doðru. Size iyi sohbetler, benim biraz iþim var.
   

Her oyun -en neþelisi, en yenisi, en ilham vericisi bile- eninde sonunda hüzünlenmeye mahkum korkarým. Bir süredir farkediyorum eskisi gibi olmadýðýný, o da farkýnda bunun belki, ama oyundan hiç söz etmediðimiz için bilmiyorum ne hissettiðini. Ama ben kararýmý verdim -bir þey yapmam gerek oyunu giderek köhneleþen ritminden kurtarmak için. Ufak bir deðiþiklik.
   

Splenol.. Üç kutu.. Her bir kutu için bir bahane uydurup ayrý bir eczaneye gitmem gerekti. Her kutuda yirmi kapsül. Kimbilir nerede okumuþum. Ne kadar sürer acaba. Kapsülleri tek tek açýp boþaltýyorum þiþenin içine. Zaten romu sevemedim hiç, onu da deðiþtirmeli.
   

Ben salona döndükten az sonra uykusu geliyor. Kanepe açýlýyor ve uzanýp hemen uykuya dalýyor mýþýl mýþýl. Bakýþýyoruz. Yavaþça kalkýyorum oturduðum yerden ve odasýna yürüyorum gülümseyerek. Arkamdan bakýyor bir süre, sonra o da geliyor peþimden. Hoþgeldiniz.. Çantamý biraz sert býrakýyorum yere, þiþeden tok bir ses geliyor. "Bunu unutmuþum.. Ýçmeyelim ama.." Yavaþça çýkarýyorum þiþeyi. "Ona býrakýp geliyorum.." Hafifçe onaylýyor kafasýyla. Baþka þansý varmýþ gibi.
   

Sigara içiyor. Beni görünce dalgalanýyor bakýþlarý. Düþünmesine fýrsat vermemeli. Þiþeyi gösteriyorum. "Ýçmek istedi.. Zor kurtardým." Rahatlýyor yüzü. Kapaðý açýp eline tutuþturuyorum. "Sen baþla.. Ben içemeyeceðim bu gece." Kararsýz bakýyor elinde þiþeyle. Gülümsüyorum -ve itaat ediyor. Bir iki büyük yudum aldýðýný gördükten sonra kalkýyorum, burdan sonra devam eder o nasýl olsa. Odaya dönüyorum.
   

Elleri saçlarýmda geziniyor. Hala biraz kuþkulu gibi, sanki emin olamýyor bir türlü. Bense onu merak ediyorum. Ne durumda acaba.. Rolünü yapabilecek kadar zamaný olacak mý.. Çoktan bitti belki de. O zaman onun rolü de bana mý kalacak.. Kimbilir, belki yeni bir rua bulmaktansa, valeyi rualýða terfi ettiririz -þimdi elleri daha kararlý.
   
   


Vale
   


Hastalarýna aþýk olan doktorlar oluyor da, suçlusuna aþýk olan polis niye olmasýn..
   

Oldu iþte. Kabul. Peki neden ben? Üç ayda onbir cinayet iþleyen iki sapkýnýn benim sakin kasabamda iþi ne? Belki gizlenmek için.. Saçma, benim evimi mi buldular gizlenmek için. Nasýl bir kader bu..
   

Terminalden bildirdiler geçen cuma -iki þüpheli. Daha doðrusu, adamýn eþgali tutuyor gibi -sakal býrakmýþ ve saçlarýný kestirmiþse eðer- de, yanýndaki kadýn aranana benzemiyor pek. Birkaç gün izlediler onlarý, bir þey çýkmadý. Vazgeçtiler.
   

Bu geceye kadar görmemiþtim ben onlarý -devriye nöbetim yoktu geçen hafta. Kadýn çok güzelmiþ, pek heyecanlý anlatýyordu bizimkiler. Bir bira içmeye gelmiþtim buraya, sonra onu gördüm. Kusursuz -gerçekten baþ döndürücü bir güzelliði var. O cinayetleri ancak böyle birisi hazýrlayabilir diye düþündüðümü anýmsýyorum -karþý konulmasý pek olasý olmayan bir çift göz. Ve o sýrada, bahsi geçen gözler, benimkilere çevrildiler ansýzýn. Yalpaladým.
   

Sonrasý nasýl geliþti tam çýkaramýyorum þu anda, hem çok da içtim -fazlasýný kaldýramam oysa. Yavaþ yavaþ bir kuyuya düþtüðümü hissediyordum onunla konuþurken -geceyi serinleten, duvarlarý buzdan bir kuyu, dipsiz. Cinayetler çoktan aklýmdan çýkmýþtý, ta ki eve gitmeye karar verdiðimizde, az ilerde duran adamý iþaret ettiði zamana dek.
   

O ana kadar adamý farketmemiþtim. Evet, kesinlikle o adamdý bu. Kadýn.. Belki.. Hayýr. Emindim -þüpheli çift, tahmin edilen davranýþ biçimini týpatýp uyguluyordu iþte. Demek bir haftadýr beklemiþlerdi, ve bu gece yeni bir kurban aramaya çýkmýþlardý. Kurban sözcüðü ilk kez bir ürperti salýyor bedenime.
   

Eve geldik. Onlarý salonda býrakýp odama gittim allak bullak. Silahlý olabilirler mi? Hep býçak kullandýlar þimdiye dek, ama kim emin olabilir.. Tabancamý çýkardým ben de dolaptan, yataðýn altýna koydum yavaþça. Demek daha o andan beri.. Haber vermeyi düþündüm, ama telefon salondaydý. Her þeyi göze alýp dýþarý çýkmak aklýma geldi. "Ben sakýncasý yoksa bir duþ alacaðým.." Her þeyi darmadaðýn eden ses. Gülümsedi, ve kapýyý kilitledi. Ýþte o gülümseme -ve oyunu sonuna kadar götürmeye karar verdim.
   

Bu kadar içmemeliydim. Neyse ki o romu götürdü gözümün önünden. Bir kadeh dolduruverseydi bana, itiraz edemezdim herhalde -kim edebilir ki? Biraz baþým dönüyor, ama içkiden çok, yanýbaþýmdaki bu ýlýk nefes çarpýyor beni. Dikkatimi toplamaya çalýþýyorum.. Saçlarý -gül kokuyor.. Tabancam -hala orda.. Teni -pürüzsüz.. Adam -ses yok.. Dudaklarý -dudaklarý..
   

Belli belirsiz bir ses geliyor içerden, kanepeye çarptý sanýrým. Hemen ardýndan da cam kýrýlmasý -bir an duralýyoruz bu þangýrtýyla. Geliyor olmalý. Yataðýn kenarýndan hafifçe aþaðý kaydýrýyorum bir kolumu -ancak namluya deðebiliyorum parmak uçlarýmla. Yüzümü inceliyor çocuksu gözlerle. Salondan ses yok gibi. O an, cinayetleri kadýnýn iþliyor olabileceði aklýma takýlýyor. Onbir cinayet. Gözleri berrak. On iki miyim yoksa? On üç olmasýn da -uðursuzdur. Bir kez daha öpüyorum onu. Acýmasýz bir tutku itiyor bedenimi, þu andan sonra oyundan çýkmak mýzýkçýlýk olur hem. Bulutlarýn üstünde, ölmeye ya da öldürmeye hazýrlýyorum kendimi -ne farkeder ki?