Özgürlük kiþinin özgür iradesiyle kendi siyasi görüþünü belirleyebilmesi ve o partiye oy verdiðini rahatlýkla söyleyebilmesidir. Gel gör ki Türkiye'de en çaðdaþ en demokrat en özgürlükçü geçinenlerin yanýnda bile hangi siyasi partiye oy verdiðinizi söyleyemezsiniz. Söylerseniz ne olur; zavallý, kör ve buna benzer ithamlarla karþýlaþýrsýnýz. Ayrýca Bu nasýl aydýn ? Aydýn dediðin doðru da olsa haklý da olsa saðcý bir partiyi övmez, övemez sözleriyle karþýlaþýr; baðnazlýkla, yobazlýkla suçlanýrsýnýz. Dýþlanýr ve aþaðýlanýrsýnýz.
Türkiye Cumhuriyeti'nde her vatandaþ kendi özgür iradesiyle kendi siyasetini belirleyemez mi ? Ben þu partiye oy verdim diyemez mi ? Hayýr diyemez. Derse önce anne ve babasý tepki gösterir. Sen nasýl evlatsýn der. Sana verdiðim emeðe yazýklar olsun gibi bir sürü laf eder. Demek ki özgürlük ilk önce aile içinde baþlar, sonra topluma yayýlýr. Bizim aile yapýmýzda baba ne derse o olur. Böyle olunca herkes kendi siyasi görüþünü diðerlerine dikte etmeye çalýþýyor ? Benim gibi düþüneceksin diyor? Bu mu düþünce özgürlüðü ?
Örneðin bir siyasi liderin her þeyini beðenmek zorunda deðilsiniz. Yarýsýný beðenmeniz yeterli bence. Çünkü ortalýkta hiç beðenmediðiniz o kadar siyasetçi dururken, bir siyasi kiþiliði yarý yarýya beðenmeniz, ona oy vermeye kafidir bence.
Türkiye demokrasinin kesintiye uðradýðý dönemlerdeki uygulamalardan caný çok yanmýþ insanlar var. Bu yüzden siyasi fikrini açýktan açýða kimse söyleyemiyor. Söylemek demek, linci göze almak demektir. Çünkü birileri çýkar, sizi andýçlar. Takip edilirsiniz. Açýðýnýz yakalanýr sonra rezil edilirsiniz.
Oturup dürüstçe muhasebe yaparak düþünen herkes ayný sonuca varýr; ancak taraf olduðunuzda gerçekleri zaten göremezsiniz. Bu yüzden tarafsýz olmak gerekir. Baþka düþüncelere de saygý bunu gerektirir. Takým tutar gibi bir partiye baðlý olmamak için taraftar gibi davranmayý bir kenara býrakmak lazýmdýr. Yaþam tarzlarýna duyulan saygý, siyasi görüþlere saygýyý ortaya çýkarýr.
Bir arkadaþým Ýngiltere'ye gitmiþti ve bir ailenin yanýnda aylarca kalmýþtý. Dikkatini çeken þey bir aile içinde hem Müslüman hem Hristiyan hem de Budist bireylerin olmasýydý. Kimse kimsenin inancýna karýþmýyormuþ, kimse kimseyi inancýndan dolayý aþaðýlamýyormuþ.
Oysa Türkiye'de Alevilere karþý bile tahammülümüz yok. Onlar da din ve vicdan özgürlüðünü savunan sol partilere oy veriyorlar. Yaþam biçimleri siyasi görüþlerini belirliyor. Aslýnda buradan Alevilerin özgür iradeleriyle siyasi görüþlerini ortaya koyamadýklarýný anlýyoruz. Sadece mevcut düzen içinde taraf olmak zorunda kalýyorlar.
Bu durum türbanlýlar için de geçerli. Acaba türban takanlar, gerçekten kendi özgür iradeleriyle mi türban takýyorlar. Böyle bir durum mevcutken sol partiler de onlara yobaz, geri kafalý diyerek çember takýyor. Ýçine düþtüðü bu durum onu emekçi olsa bile, ezilenden yana, yoksuldan yana olsa bile sað partilere itiyor. Özgür iradesiyle örtünenler arasýnda samimi bir þekilde sosyalist görüþe sahip olanlar olabiliyor. Ama gel gör ki sol partiler hayýr sizi istemiyoruz diyor. Onlarla ayný karade yer olmak istemiyor. Þehit analarýndan dahi baþý açýk olanlarý seçiyor. Türkiye'de herkes yaþam tarzýna göre bir siyasi anlayýþa taraf oluyor. Raký içenler bir yana, su içenler bir yana, Kürt olanlar bir yana. Kimse özgür iradesiyle siyasi görüþünü belirleyemiyor. Türkiye'de özgürlük yaþanmýyor.