Ne kadar zor olduðunu biliyorum
Kalbin sahifelerinde lekeler bulunmasýn istiyorum
Sadece kendime gülüp geçiyorum ve senin sessizliðinle demleniyorum
Ruhumun hicranýyla vakit geçiriyorum, her ne hikmetse duyulmasýný diliyorum


Ey þakýyan güzel sen ne söylersin
Nefesin zarafetinde kalbinin eminliðinde bir seferdesin
Söyler misin neden mahcubiyet içindesin ve hissiyatýnla enginliktesin
Þevkinle asudesin, adýmlarýnla þahitsin, sen ummanýn güzergâhýnda son perdesin


Artýk umut için nefesler yetiþmiyor
Muhabbetin cenahýndan temaþa eden nazarlar bekliyor
Yalnýzlýk kimin haline bekçilik ediyor ve sürur o yamaçlarda inliyor
Ey gönül perdelerinden feragat ederek, ihlâs sahnesinde ihsanýnla kime yöneliyor


Anladým ki artýk aþk tenden geçiyor
Ruhumun insicamýnda bahtýmla yüzleþerek davet ediyor
Gözler ferinden vazgeçiyor, dizler takat istemiyor, dil edebe giriyor
Kalp perdelerinden sýyrýlarak hikmetin baðrýnda nefesleniyor ecirle ziyadeleþiyor


Ýþte bu vakit ayrýk otu misali nefsim
Ýrademle çetin bir mücadeleye giriyor, kalbimde inliyor
Her ne kadar aklým zihnimde tavsa, hevesler kursaðýnda baðnazsa
Halimden azimet o an uzaklaþýyor ve maslahatlar renkleriyle irademe emrediyor


Neyi ve kimi kýnadýmsa iþte baþýmda
Takatim acizliðimin kýskacýnda, iþte varlýk adýna ne varsa
Vurgun misali ayan beyan karþýmda, hele birde yârin niyazý olmayýnca
Hasan baðrýmda bozgunda, gözlerim kan çanaðýna dönse, dilim oruca baþlayýnca


Baðrým yanýyor, içim revana dönüyor
Yol belirsiz, uzuvlar hissiz, kalbim ritimsiz ruhuma sesleniyor
Sefilliðin refakatinde nefesin faziletlisinden sessizlik içinde umut bekliyor
Ey hak bilensin, verensin, erteleyensin, hikmetin bereketinde gizlediðin þahesersin



Mustafa CÝLASUN