"Ýþimden büyük tat aldýðýmý söylemeliyim." -John Steinbeck
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Onlarca martý taaa Ýstanbul�un göðünde çýðlýk atýyordu sarý yalnýzlýðýn keskin teninde ruhunu susturan yüreðe� Martýlar vefalý kanatlarýnýn rüzgârla dansýnda duymuþlardý düþlerini sevgi yoksunu depremlerin sarsýntýsýnda kaybeden yüreðin sesini� Hüzün treni sanki ona katar katar sýraladýðý yükleri omzuna vermiþ gücünün sýnýrlarýný zorlamak ister gibiydi� Martýlar yürek dostlarýnýn sarý yalnýzlýkta inleyen sesini duydukça kanatlarýný çýrpýyor onlar kanatlarýný çýrptýkça depremin yýkýcý gücü azalýyordu... Martýlarýn gözyaþlarý marmaranýn yeþil sularýna aktýkça enkazýn altýndaki gözleri yosun yeþili yüreðin nefes almasýna fýrsat kalýyordu� AMA BU DESTEK YETMÝYORDU GÜNEÞE ÇEKÝLEN PERDEYÝ KALDIRMAYA� Doðadaki bu yaþamsal devinim insanlarýn bencil duruþuna bir savaþtý � Yaþamýn hüzün yüklediði bir yüreði yaþamýn en gerçek sahipleri olan insanlarýn yok oluþa sürüklemesi ve bu sürükleyiþe dur demek için Martýlarýn, Rüzgârýn ya da Gecenin ak duvaklý gelini mehtabýn bu sürükleniþi devam ettiren devinime ýsrarla dokunmasý biraz düþündürse de asýl manayý çoðaltýyordu aslýnda� Sarý yalnýzlýðýn mavi düþlü yüreðini Ýstanbul�da en son uðurlayan martýnýn telaþý deðdi gözlerime... Martý bir oyana bir bu yana þefkat telaþý çýrpýnýþýndaydý� Bembeyaz güvercini yolluyordu enkazdaki ürkek, eksilmiþ ve üþümüþ yüreðe... Güvercinin kanatlarýna giz gülüne deðmiþ canýn bütün öyküsünü yazmýþtý sanki martý� Çalýnan kokusu, Dökülen yapraðý, Bir kaktüsün büyümesi için gölge görevindeki yorgun bedeni� Sadece dikeni ise onu hala öz anlamýnda koruyordu...!!! Enkazýn ýslak, buðulu, karanlýk mekânýnda son demlerini yaþadýðýný düþünürken giz gülü, minicik zerre büyüklüðündeki bir ýþýk huzmesini gördü� Baþýný kaldýracak ne takati ne de cesareti vardý� Bakmak istemiyordu o ýþýða ve o ýþýkla gelecek olana� Çünkü yaþamýndaki diðer kýpýrtýlar gibi onun da ya kokusuna ya düþlerine ya onu koruyan dikenine ya da son kalan yapraðýna zarar vereceðine inanýyordu� Her sabah ayný ýþýktan bir beyazlýk deðiyordu ruhuna, gün geçtikçe kafasýný kaldýrabilecek gücü hissetti kendinde� Alnýna deðen ýþýðýn sýcaklýðý güneþin bakir renginde büyüyen umut saðanaklarýydý sanki� Ruhunun en mahrem yerlerine kaçamaklar yapan umut daveti sona bir vuruþlarý ezberleyen yüreðini rahatlatýyordu� Hayýr dedikçe sanki teslim oluyordu ýþýðýn koynundan gelen güvercinin kanatlarýna� Onun kanatlarýna ruhunu verdikçe aslýnda kendi oluyordu yeniden� Kendi içinde kendine çoðalýyordu� Çoðaldýkça, eriyen duygu tellerini onarýyordu insanca kadýnca ve çocukça� Ve son duyduðumda enkazdan kocaman bir çýðlýk yükseliyordu� Ýþte yaþam Senin delikanlý duruþunda Atlasýn gelini olup yaðacaðým yýldýzlarýna� ENKAZ ALTINDAKÝ HÝÇ BÝR DÜÞ IÞIKSIZ KALMASIN� M.ALTAN
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Mehtap ALTAN, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |