Sakin ve suskun bir mekânýn sayfasýnda
Zihnimin tarumarlýðý halimi çok yorunca
Kalbim sukutun çýðlýðýnda hicraný anýnca
Ýþte bu zaman hüznüm bambaþka umutla

Ne çekip gittiðim yýllarýn ve ne de anýlarýn
Artýk benim bahtým için kalan an ve hazzýn
Manasýna açlýk duyduðum hakikatler acýsýn
Naz çiçeklerin farkýsýn ve ancak aþkla taçsýn

Yar niçin hasretin baðrýnda sancýlar yaþasýn
Özlem hissiyatýn ikliminden mefkûreyi ansýn
Vuslat halime neleri anlatsýn Araf bir farksýn
Kimi zamanlar nazarýmda aklaþan bir þarkýsýn

Vecdim ruhumu boþuyor, þevk uzaklýk yaþýyor
Bakýp duran hikâyeler, bilmem ki neyi gizliyor
Þimdi içimden bir ah çekmekte kifayet etmiyor
Nedamet sinemi kemiriyor keþkeler yetiþmiyor

Ýþte bu zamanda iþaret taþlarýný bulup okumak
Geçmiþin, bekleyen ibret sayfalarýyla tanýþmak
Bir insanýn ihsanýndan aþkýn zarafetine kanmak
Ve yaþamaya, ömrün ziyasýna edeple aþýlanmak

Þair hissiyatýný hasrediyor mýsralara sözü aþkla
Yazmak, yanmanýn hicranýnda hasrete kanýnca
Nitelik kalbi olmaktan mahrumlaþýnca kanýmca
Aklým baþka âlemler esaretinde edebi unutunca

Sinem daralýyor, kalabalýklar aþktan uzaklaþýyor
Niye lafazanlýk kalpten azadeleþerek nefisleþiyor
Kim ne kadar ruhun izlerinde, aþkýn izini sürüyor
Annem kabirde kimi bekliyor, haz þimdi üþütüyor

Ehlim sessizliðinde gözlerimi yokluyor ve soruyor
Evladým geleceðim adýna hüznün resmine bakýyor
Torunum mahzunlaþýyor, mezar taþý aþký sunuyor
Yazýlan mýsralar anlarýn aþkýný öteyle buluþturuyor

Baþýmý ellerimin arasýnda tutarken titreme baþlýyor
Ölüm zikrettiðim hakikatken þimdi halimi burkuyor
Sessizliðin þarkýsý baþlýyor, hissiyatým öylece aðlýyor
Kalbim sevgiyi anýyor, muhabbet bahar þevki oluyor

Vefa ruhumla hesaplaþýyor ve izaným korku yaþatýyor
Ne kadar nidam varsa sukutun baðrýnda manalaþýyor
Hasretim endiþeye, özlemim nitelikten arî kimliðime
Bir þeyler söylüyor özüm çekiliyor gözüm fersizleþiyor



Mustafa CÝLASUN