Artýk bilesin nefesin kokan hüznünü
Sineyi daðlayan o hazin hasretin kor ettiði yüreðimi
Vurgunu yaþayan hali fakirliðimi, mütemadiyen suskun dilimi
Gözlerimin uykuya çektiði hazin özlemi, nasýl itiraf edeyim ve aþký yâd edeyim


Çektiðim çilenin hikmeti baðlýyor
Lakin ruhum merakýn ulviyetinde sancýlar yaþatýyor
Düþlerimden çýkmayan hesap acýyla kuþatýyor, gönlüm aðlýyor
Ne söylesem, nereye yönelsem sabýr devraný karþýma çýkýyor ve aþký söyletiyor


Dem aldýðým içsellik ufkumu açýyor
Hasretini çektiðim kalbi inþirah sineme sürur veriyor
Umut her haliyle kalbime bahþedilen filizle ulviyeti söyletiyor
Gün göçüyor, yýllar dürülüyor, asýr mazi için mizana muhtaçlýðýný itiraf ediyor


Ne yazsam, hali sefilliðimi ansam
Gönül yelpazemle ummana uzanarak aþký meramýmý akýtsam
Dalgalarýn býçkýnlýðýný ve yüreðin sancýsýný sabýr sayfasýna yazsam
Arifin sezgisiyle, nisanýn engin naifliðinde, kalbin her sesini anlayana okutsam


Dile gelen, tefekkürle yâd edileni
Elemin ruhuma aþina eðlediði çileyi serhat misali gönle akýtsam
Durmadan yazsam, mýsralarýn diliyle aþka yaban olmaktan çýksam
Hali efkârýmý dostlar meclisinde ve edebin letafetinde fakirliðimle öyle sunsam


Ne kadar garipliðim varsa akýtsam
Yalnýzlýðýn serencamýnda yârin yaþattýðý suhuletli hasreti ansam
Aþkýn esenliðinde, ruhumu bekleyen geleceðinde, feyzin iksirini tatsam
Ne arkama baksam ve nede boyun büküklüðü yaþasam, kalbimi sahibine açsam


Umudun kanatlarýnda aþka konsam
Lal olan melalimi þakýyarak âlemi cana duyurup süruru yaþasam
Çýðlýðýmla hakikatin sayfalarýný sinerek okusam, ibretin ulviyetine kansam
Ýþte o vakit ömür defterimi kapatýp, gönüllerin niyazýnda aþký hakkýyla duysam


Mustafa CÝLASUN