Ne firkatin ve ne de ülfetin
Ruhumun abat olduðu letafetin esinindeydi bu halim
Ne açýk denizi gördüm ve ne de seven bir yüreðin hýçkýrýþla büyüdüm
Ufkun saðanaðýnda mahzun kaldý düþlerim, nefesine refakat eden her ahým, acým


Ne bir hüsraným, ne inþayým
Ruhumu ihata eden her esinin efkârýyla ayan kulum
Ne ayyuka ramak kalmýþ umudum, ne vicdanýmla azap yaþadý kaným
Nefes aldýkça hicraným, nüksediyor bak yine efkârým, düþünmek þimdilerde lazým


Ne merdin yiðitliðine uzandým
Ve ne de namerdin þerrinden sudur eden nefesi tattým
Hüznün her raddesinde, ibretin husule gelen ibretamiz sahnesine kandým
An niye ar, zaman hali fakirliðim için ibretli nazar ve elbette ki harlaþan neler nar


Eriþemediðim nefesler yakýndý
Fakat farkýna vasýl olamadýðým an müddetince tavdý
Esas olan, ruhun inkiþafýndan mücerret olan izan ne muhteþem anlamdý
Yürek vardý, kalp aklýn saðanaðýnda idamesini sürdüren ak sedaydý, aþk baþkaydý


O ne kadar dile gelse yine azdýr
Farz olan her ne emri kutsiyet varsa, onunla bir farktýr
Arif niye yanýktýr, âþýk hakikatin sevdasýnda uyanýktýr, kýnayan ise alýktýr
Ne meczubun irfaný, ne medyumun sultasý tahkik için sadýk kanýttýr, irfan aþkladýr


Her anýný hasretsen o aþký talime
Ýster hüzün ikamet etsin ahvaline, ister hicranýn seline
Niyaz halis olmazsa, niyet kalbin nidasýna ram olmadýkça her þey virane
Aziz olan, izzetin lütfüyle onurlanan tevazuu nefsin mübelliði olursa sevda koklanýr



Mustafa CÝLASUN