Ne aðlayýp gülmek için hüzünlendim
Ne varlýða bel baðlayýp nedameti nefeslendim, halden geçtim
Zafiyetler için hicranýmla gözyaþý döktüm, iradem için kederlendim inledim
Nefesin zerresinden hâsýl olacak esin için hasretin harýndan ibreti biçtim, bade içtim


Bu gönlü derde sokan ar, sanki nar
Neylesem, efkârýn serencamýnda nefeslensem, sevdamý derlesem
Ney’in hicranýna belensem, halden vazgeçip avareliði seçsem, nereye gitsem
Gecenin mateminde, seherin ram ettiði kederle her eþiðin hikmetinde sine aþký demde


Ne hülyalar geçit veriyor ne rüya
Gün bahtým için en ihtiþamlý sürur ya, hasret yanýmý kuþatýnca
Boynum bükülür, nefesim dürülür, gözler nemlenir, sine hicrana yönelir aþkla
Maksat hakikatin rahlesinde ayýlmaksa, her durak nefsim için vakýaysa elbet baþka


Bir düþkünüm, rüsva ayan halim
Býraktýðým lekeli nefesim, her halükarda kedere ram olan yeisim
Þevk için yüreðim, heves için niyetim, melalimden sadýr oldu artýk her göçüm
Nazar eðlediðim, sinemin derinliðinde titrediðim, ibrete muhtaçlý halimle bir sefilim


Sýkýlan her yumruk bir nedamettir
Her hýnç nitelikten arîdir, hamaset ne kadar belið olan bir derttir
Ne vekil rehberdir ve ne de mürebbi olan millet için erktir, nefes aþk için ferdir
Lakin hakikatin rahlesinden uzaklaþan ne kadar bilir, hýrs, hýnç olunca çok rezildir


Her nefis muhakemenin kýskacýnda
Niyet samimi olmazsa, kalp hinliðin kýskacýnca, nara atmak var ya
Oysa ne pehlivanlarý devirdi bu dünya, düþlerde yaþamak ar olmayýnca acý ya
Millet namýna dile gelen her hülya, hukukun ikamesi bulunmayýnca elbette ki rüya


Þöhret olmanýn hayali bir umutsa
Ýnsanýn kimyasý rant için alatavsa, ülfet kalbinden uzaklaþan kulsa
Ne söylense azdýr, zira narýn haþyeti gayri maksattýr, talan etmek nefse yakýþýr
Kalp niye huzur için aranýr, ruh tevdi edilen emaneti sanattýr, erdemde aþk vardýr



Mustafa CÝLASUN