Ey müddeti nefes ile anlam bulan kalbim
Henüz halini hakkýyla keþfedemeden ve sadece yürek bilirken
Beynime kan poppalayan uzuv telakki ederken sen vecdindeydin
Bir an bile þikayet etmeden vaktin nasip payesinde ritmettin
Ve halimin ahdini beklemiþtin


Ruhum bilmem ki neler söyler fakirliðime
En sefil halimin eþkaline bile ulvi halinden taviz vermese de
Telakki edilen ve rýzk lehçesinde vakit var iken sessizliðin kadrinde
Bahþeden ve bir zaman için mühleti muhabbete hasreden kýdem
Ýnsan olmanýn, þerefle abat olarak yaþamanýn müjdesiyle


Korku gönlümü bizar etmemeli
Aþkýn sazendeliðinde ve sevdanýn bakirliðinde refakat etmeli
Ne kadar hazzý sadakat varsa vicdanýmla yüzleþip ahdine yöneltmeli
Gönlün nidasý arzýn hisarýnda abideleþip aþka havale etmeli
Hasretin bizarlýðý ruhumdan silinip vuslata erdilmeli


Gözyaþlarým iyi ki var býrak aksýn yar
Hakikat kim için var, kul niye avareliðin yokuþlarýndan medet umar
Yalçýn kayalarýn, dikenin serencamýnda esrarý sevdanýn arý har yar
Yeisi nefeslenme, temaþanýn vakarýnda hýçkýrýðýný kesmeaþk var
Bilki müddeti nefes umutlarýn senasýnda Rabbini arar


Ne deliye gülüp geç, ne velinin aþkýndan vazgeç
Nisanýn ülfetinde anlamlaþan þefkati muhabbetle hakikat için seç
Ne mahkumun ve ne de mazlumun nefesinden ar ederek halden geç
Narýn hülyasýnda ar var, yarin sevdasýnda edep gülün zarifliðinde kokar
Çünkü halin deryasýnda takva en ulvi bahar, aþkýn kerameti ecirle çoþar



Mustafa CÝLASUN