Hani neydi desturumuz ve rumuzumuz unuttuk mu yoksa
Ýnsan hangi fýtrat üzre yaratýlmýþtýr, nefs olduktan sonra
Hak ve hakikat gale alýnmayacak olsa, hesap var sonunda
Fazilet ve erdem hangi diyarýn ihatasýnda kalýyor sorgula


Ýzzet ve þeref, ecrin, vecdin,ihsanýn ve takvanýndýr unutma
Nefes almak, yaþamak, hayatýn kendisi sanýlýnca aldanma
Ölüm, ömrün banisi kalbin ve hasseten ruhun adresidir anla
Bir an bile olsa, nefsin sarhoþluðu söz konusu olunca kanma


Bir kadeh mey sarhoþ etmez, bir içimlik esrar kesmez deme
Biraz avarelik varsa, içinde saklanan zan her ne olursa yeme
Akýl sýrdýr,yalnýz insan için vardýr ve hikmeti kulluktur geçme
Kalbine yabancýysan, sevgiyi arýyorsan, aþkýný kimseye verme


Dil söyler, lakin kalp tastik etmiyorsa unutma ki nifak eker
Her kim ne yapýyorsa, sadece kendi ektiðini biçer, iktifa eder
Bu manada dile gelen keder, çile bir sýr deðil, hali aþikar eðler
Her nefis kendi eþtiði çukurun derinliðini nefesin anýna böler


Aþk, hilmin ve zikrin dile gelen senasýndan bir payeyi anberdir
Bu hakikatin vecdine aþina olmayan bir nefes aklý kadar bilir
Akýl aþka yaban, kalp umut ve þevkten noksandýr diye söz edilir
Gerekçeleri ne kadar bilinir, nasip her eþikte niyazý gayret iledir


Ruh, nefesin öznesidir, ruhsuz olan herþey aþksýz ve þeklidir
Ana sütü ne kadar ak ve temizdir, þefkati ise nasýl tarif edilir
Mert cihaný alem için þereftir, ihsan nisanýn kalbinde ülfettir
Her eþikte nefes vesilelerin sahnesinde esirdir, niyetiyle edeptir



Mustafa CÝLASUN