Ýnat ettim, yýlmayacak ve karalara boyanmayacaktým
Solgun nefesleri asla unutmayacaktým, yaþarken ölümle yol alan bir can olacaktým
Sevgiyi hakikatin didarýndan soluyacaktým, sevdayý sadakat ve aþka azimle býrakacaktým
Kim ne derse, önyargýlarýyla bir hüküm verse ruhumu bizarlýðýn o kadrine salmayacaktým



Nasýl güvenmeliydim, kiminle ahenkleþtirmeliydim
Derviþin vecdine, alimin ilmine, mazlumun nefesine, mecnunun divaneliðine ermeliydim
Sabrý ve hukuku akidem için ayrýþtýrmalýydým, ne kadar heves varsa maþuka adamalýydým
Adamlýðý hiddet ve kuvvette barýndýrmamalýydým, hamasetin sefilliðinde yaþamamalýydým



Ana derken, yarin süruru þevkini nefeslenmeliydim
Nisaya seslenirken, edebin ve hilmin senasýnda bir kuþun ahengiyle kalbi hasretmeliydim
Nazargahýn ne demek olduðunu iliklerime kadar yakýn hissetmek ve zikretmeyi bilmeliydim
Hak derken, vaktin ve emanetin saadetinde, azmin ve inþirahýn kavlinde ki aþka erimeliydim



Hamalý haklir görme, sabrýn ilminden nefeslenir
Kapýcýya acýyarak nefes etme, rýzkýn inhizarýnda keyfiyeti býrakýr, buruklukla ladeþtedir
Ne vakit simitçiyi görsem, ayazlarda bekleyen boyacýyý fark etsem, içimin acýdý nöbettedir
Gecenin karanlýðýna makkum edilen, mücadeleyi aþk bilen kadýný görsem keder kalbimdedir



Masum bir þekilde okul kantinine bakýyor çocuk
Karný aç, umut kýraç, maksat onun ruhunda meþakkat, durma ey can ayaða kalk
Seni senden alan, aile saadetini hiçe sayan, nesilleri kobay sanan sokaklara savuran an utan
Nasýl tarumar olmaz zihnip, bin hüzün içindedir kalbim, nasýl bir ruhun sahibimiyim inan



Mustafa CÝLASUN