“Senin geleceðini öðrendiðimde Tanrý’ya yeniden dua etmeye baþladým” idi Nermin’in özenle yazdýðý defterin ilk satýrlarý, onun geleceðini öðrendiðinde aslýnda yazmaya da yeniden baþlamýþtý. Mavi, kalýnca bir kitap almýþtý kendine, “ Beyaz Kuzu’mun Mavi Defteri” koymuþtu adýný, özellikle mavi rengi seçmiþti, daha öðrendiði ilk günden gelenin erkek olduðunu biliyordu, ve ona Mete diyeceðini. Ve hayatýný ona adayacaðýný biliyordu, bundan böyle onun için yaþayacaðýný. Bilmek istemediði þey Mete’nin bir gün büyüyüp gideceði, büyüdükten sonra onun minik kuzusu olmayacaðý, bazen haftada, bazen ayda bir arayacaðý idi. En çok da toparlak, küçük beyaz ayaklarýn büyüyeceðini bilmek istememiþti. Hele hele yaþý ile ayak numarasýnýn denkleþeceði günlerin geleceðini hiç düþünmemiþti. 42 yaþýnda 42 numara idi minik bebeðinin ayaklarý þimdi.
Beyaz kuzusu hayatýndan çok uzaktaydý þimdi. Ayda bir elinde bir demet çiçekle gelip gitmeler ona yetmiyordu, oðluna sarýlarak baðrýna basmak istiyordu eskisi gibi, doyasýya öpmek istiyordu gene, önce yanaklar, sonra kaymak, sonra gene yanaklar... Ne zaman, nasýl böyle uzaklaþmýþlardý anlayamadý Nermin, ayaklarýnýn ne kadar çabuk büyüdüðünü anlayamadýðý gibi.
Enver’e, biricik kocasýna bebeðin aðzýndan bir mektup yazarak müjdelemiþti hamileleðini. “Merhaba Babacýðým diye baþlýyordu mektup, ben geliyorum, yakýnda sizlerleyim, umarým fazla bekletmemiþimdir, seninle tanýþmak için sabýrsýzlanýyorum” Sadece babasý ile tanýþacaktý Mete. Çünkü Nermin, Mete’yi içinde hissettiði andan beri hatta daha öncesinden tanýyordu aslýnda, daha küçük bir kýzken hayalini kurduðu, giysiler dikip yemek yedirmeyi düþlediði küçük oðlu idi karnýndaki küçük çýrpýntý. Her gün saatlerce onunla konuþuyor, eliyle karnýný okþuyor hissettiði, yaþadýðý her þeyi “ Beyaz Kuzu’sunun Mavi Defteri”ne yazýyordu onu beklerken. Aylar geçip Mete’yi küçük muhtaç bir köpek yavrusu gibi göðsüne koyduklarýnda Nermin, ne eþ, ne kadýn ne de arkadaþtý artýk. Sadece anne idi, Mete’nin annesi.Geceleri Mete’ye sarýlarak uyuyor, uyandýðý zaman kokusunu içine çekerek tekrar huzurla uykuya dalýyordu. Enver ise çoktan kendine baþka bir odada, baþka bir yer bulmuþtu.
Mete’nin hiç büyümeyeceðini, hep onun Minik Beyaz Kuzu’su olarak kalacaðýný düþünerek sevdi onu. Büyüyünce küstü ona, kendine ve de hayata. Onun her gidiþinde, her gelmeyiþinde “Beyaz Kuzu’sunun Mavi Defteri”nin sayfalarýnýndan bir sayfa açtý yazdýklarýna daldý; memesini bir eliyle avuçlayýp emerken gözgöze gelip bakýþmalarýný, banyodan çýktýktan sonra küçük beyaz vücudunu kendi hazýrladýðý lavanta yaðý ile ovuþunu, saklambaç oynadýklarýnda annesini göremediðinde Mete’nin aðlayýþýný, okudu, okudu, okudukça her günü yeniden yaþýyor, o mutlu kalp çarpýntýsýný yeniden hissediyordu sanki. Mete de mavi kitabý bulsa, okusa, onu gene küçük bir bebek gibi sever miydi acaba, kocaman ýslak öpücükler verir miydi ona, anneciðini göremediðinde aðlar mýydý gene? Peki ya Nermin, oðlu onu çaðýrdýðýnda yanýna koþabilecek miydi artýk?
Umutsuzca gökyüzüne daldýðý bir gündü. Kararan bulutlarýn yavaþ yavaþ birbirlerine yaklaþmalarýný izliyordu Nermin. Mete elinde bir kitapla göründü uzaklardan, mavi bir kitap. Nermin üzerindeki yazýlarý okumaya çalýþýrken bir adým daha yaklaþtý Mete.” Defteri buldum anne, ve onu bir kitap olarak bastýrttým. Sen gittiðinde çok kýzmýþtým, sonra defteri bulunca daha da kýzdým sana benden sakladýðýn, bana okutmadýðýn seni ve kendimi daha çok tanýyýp sevmeme izin vermediðin için. Sonra affettim seni ama ben saklayamadým,gizli kalmasýna dayanamadým.Küçük beyaz ellerimi boynuna dolayýp uyuduðumda beni sevgiyle izleyen gözlerin anlattýklarýný herkes okusun ve benimle aðlasýn istedim. Senin bana bile okutmadýðýn gizli defterini þimdi herkes okuyacak annecim
Gözlerinden birkaç damla gözyaþý süzüldü Mete’nin, o damlalarla beraber gökyüzü iyice karardý ve ona eþlik edercesine yaðmur damlalarý býrakmaya baþladý yeryüzüne.” Sen de aðlýyorsun deðil mi anne” diyerek mezar taþýný okþadý anneciðinin. Getirdiði sarý karanfilleri býrakarak soðuk mezar taþýna bir öpücük kondurdu. Kocaman ýslak bir öpücük...