Bilmem ki hangi lahzanýn farkýndayým
Dinmeyen gözyaþlarým, ruhumu býrakmayan ve figan eden yalnýzlýðým
Ýdrakim ne vakit aþkýn sadrýna eriþecek, vuslatý anbean vecdiyle yadedecek
Ýçimi kuþatan bu hüzün dinecek, ahuzarým baharýn süruruyla ey hak diyebilecek


Saklý gelimeler geliyor bir bir önüme
Her ne kadar yazmaamak adýna dirensem de, içim gidiyor her ne hikmetse
Neden anlaþýlamýyor, öðrenmek için bir gayrete tevessül edilmiyor u sual etsem de
Boyun bükesim geliyor,merakým dinmek bilmiyor durmuyor sancýlar hucüm ediyor


Mütemadiyen þikateyetçi mi olacaðýz
Nefesin azizliðinde hiç buluþmayacaðýz, harsedileni edebiyle anlayamayacaðýz
Sual etmeyi bilmeyen, bilmem ki nasýl bir fikrin erbabýdýr, yoksa heves mi kardýr
Ar kayboloan bir zamanýn hicraný mýdýr sessiz çýðlýklarý duymak kime için gamdýr


Bahar niye saklý zamanýn ummanýdýr
Vecdin ve sevdanýn vucut bulduðu maveradýr, öteyi önemsemeyen insan mý vardýr
Nasýl bir ruhun ve kalbin lahzasýnda anlamlaþmaktadýr nefis edebe niye muhtaçtýr
Vefa kula kulluk nispetinde edadr, lakin lebbeyk diyen ruh, hangi lahzada ki aþktýr


Anlamak istiyorum bu aþk-ý vakýayý
Kaderden kazaya eriþtiren nazarý, kalbin sahifelerinde ki gizlenen muþtu sevdayý
Ne vakit ayýlmaya eriþeceðim, dinmeyen bahanelerden arileþerek itminana erceðim
Hangi kapýyý çalsam ve umut içinde anlamlaþanýn hicanýyla arýnmayý dileyeceðim


Geceden sabaha kadar zikredeceðim
Beni ben yapan hikmetin, nefes-i sahibin, müddet-i emanet aþkýyla nefesleneceðim
Kimseye söz etmeden, ruhumun hicran damlalarýný evet, esirgemeden serdedeciðim
Göçüp gitmeden, ne dereleri öncelemeden, istikameti hakikat adýna belirleyeceðim




Mustafa CÝLASUN