Sanki bir yangýn sonrasýndayým yol boyunca
Adým adým hicran yakamda, hüzün sinemi hadsizce daðlayýnca
Ýçim burkuluyor sessiz kalýnca, kapýmý çalan bir umudun nefesi olmayýnca
Fersiz kalýyor gözler, unu takip eden izler, ruhumu bizar býrakýyor onca taraneler


Baþým ellerimin arasýnda, çaresiz bir nazarla
Yüreðimde baþlayan tufan anbean bahtýmýn lahzasýnda, hazanýn ahýyla
Figan ediyor gönül, lalleþiyor þevksiz dil, hiç aman vermiyor bihaber soluðuyla
Nereye baksam, içinden çýkýlmayan bu zamana derd-i gamýmý anlatsam korkuyla


Neden bin hüzün ile bir yol alýr ve yaþarým
Suaallerin peþine takýlýrým,halimin fakirliðine ibret içinde bakarým
Gönül kapýmýn açýlmadýðýna yanarým, kalbimin inþiraha hasretini nasýl anarým
Sessiz bir þekilde, temaþa eylediðim iklimin zindeliðinde umudumla lahzaya ramýn


Gözlerimin pýnarý kurumuþ yaþ akmaz
Bir gönülde þefkat ve muhabbet hasýl olmayýnca rahmet niye sual eylemez
Firakýmda fidanlar yeþermez,gül-i nihalden haber beklenmez,umutlar hiç gülmez
Aklým kýt hikmetine eriþmez, idrakim kapalý lütfundan aþkýyla niye nasiplenemez


Kuþlar kanat çýrparken, kuzular melerken
Kelabekler rengarek sürurun þevkiyle aidiyetlerine sadakat ederlerken
Ýzaným ve ruhum bu hakikati yakinen bilirken, tercihlerim ki ahvalime aðlarken
Sinem feryat eder, vicdaným kalbime an be an neler söyler, vakit geçti artýk mý der


Sus artýk ne olur yüreðim kaldýrmýyor
Lisan-ý halimin fakirliðine herkes kýs kýs gülüyor, lakin gönlüm el vermiyor
Vakit daraldý diye telkin ediyor, göçüp gitmeden serdetmem için tenbih ediyor
Gün bitiyor, sokaklarda ki tezahürat hiç dinmiyor, aklým neden hala sual ediyor




Mustafa CÝLASUN