Hayat her nedense...
Anlaþýlýr olmayý dileyince aniden
Kendini koy verdi, halin ikliminde ve sessizliðinde


Zihnimde...
Yaþadýklarým sýralandý yakinen
Fevkalade acý olan nahoþ hissin hicran rengi misali


Her yaþadýðým...
Geçmiþ gözlerimin önünden
Bir þerit misali geçiyordu aniden ve selam vermeden


Yýllarca...
Aradýðým ve özlemiyle
Kavrulduðum sevda artýk bir kenara çekilmiþti nedense


Þayet hiç...
Anlamadýðýmý söylersem
Sadece melalimi avutacaðýmý teslim etmeliyim usulünce


Bu manada...
Hiçliðimin fakirliðine sýðýnýrým
Muhakkak ki onun þefkatini anarým, lakin çok uzaktayým


Bir meltemin...
Esintisinde yine bu halimde
Hasretim yeþerirdi kendi sessizliðinde ve o suhuletiyle


Masum...
Gülmeleri ve bir tebessümü
Açýlan penceresinin önünde nazarýma denk gelir isterken


Heyhat...
Artýk çok geç bir zamanlarýn
Nezaket ikliminde nefes alanlarýn fedakârlýk için dirliðini


Yok sayanlarýn...
Sevdalarý aþklarý yok artýk mazide
Bir umudun hazzý kuþatan ýþýðý kalmadý býrakma kendini Yâr


Kendi haline...
Ve günahkârlýðýn kalan vebaline
Sakýn acýmasýn halime kimse bizar kalmasýn yaþattýðý ahvalime


Nereden ...
Bilinirdi ki böyle bir divanelik
Yaþanmadan çileyi çekebilmek aþk umuduyla hazla serinlemek


Bir an bile olsa...
Bu yozlaþan hicraný ilkimde
Sine-i can ile letafeti teneffüs etmek ve meþkiyle esinlenmek


Ne kadar...
Zor þeymiþ meðer anlaþýlýr olamamak
Hali anlatamamak meramý hali hissedecek cana sunamamak


Ýþte...
Böyle bir hayatý yaþamak zorunda kalmak
Daha da evlasý bedenin ilk hanesi olan teni sürekli unutmak


Bedeni ...
Aþk yolunda kullanmamak
Ruhi iklimi haz ile yudumlamak asliyetteki manaya kanmak


Sen yinede...
Diliyorsan melalimi anlamýyorsan
Aþk sadece tenle yaþanýr diyorsan sen kal kimi diliyorsan


Ve þaþarým...
Nasýl bir mizan önceliyorsan
Hale iksir bahþeden sevdan diliyorum sarmaþýk gibi sarsýn


Halini kuþatarak...
Cemali anlatsýn ve seni ona yakýnlaþtýrsýn
Canýn önemini ibretle haykýrsýn nazarýn kadrini hatýrlatsýn



Mustafa CÝLASUN