Şiir > Sürrealizm

umutlu

Ellerimin Nefesi

Hastane koridorlarinda sessiz olmamizi hatirlatan hemsire fotograflari gibi / Isaret parmagimla dudaklarima dogru

üzgün

An

Etimin kemiğimi somurduğu, ”an titremeleri”ne rastlayan, kafamın çarpışması şeffaf perdeyle ve görüntü kaymaları... /

düşündürücü

İz(ler)!

Iz!.. Siz iz misiniz, siz mi? Ses misiniz tonlarca yükselen, tonlarca taşınamayan? Yoksa karınca bacağında yükselen

nostaljik

Gizli Sevda

yıllardır 'güz' dedim, / işte sarardı her yer... / oysa güzelliğimmiş küstüren

karamsar

Sessiz Seyirciler

Bilinmeyenin göbeğinde filizlenen fidan, / Taşın taşlığını, toprağın topraklığını bilmez; /

Başa Dön