Şiir > Sürrealizm

üzgün

Arp Çalıyordu

biz şarap içiyorduk dalgalara bakıp / tıpkı söz verdiğimiz gibi /

duygusal

Eko

Ekonun ikileminde iki kişi... / Ses veren, / Ses alan

üzgün

Felçli

artık okuyorum / dramatik sözcükler topluluğuna kul olsun bir yanım /

umutlu

Ellerimin Nefesi

Hastane koridorlarinda sessiz olmamizi hatirlatan hemsire fotograflari gibi / Isaret parmagimla dudaklarima dogru

Başa Dön