Şiir > Yaşam

karamsar

Hoşçakal

sen, deli rüzgârlarınla / üşütürken karanlıkları / ben, tanyerini beklerim

üzgün

Anne...

Bu gün anneler günü, ağlayasım var dizlerin nerde anne / Yine yâdıma düştü

olumlu

Çay Divanı

Su hâlden hâle girer ateşin nefesiyle. / Işıldar ince belli yağmursu gamzesiyle.

karamsar

Son Sefer...

bu ömür verilen hediye midir bilinmez ? / yoksa bahşedilen et ve kemik

olumlu

Çay Suyu

Ateşe teslim olur bir peri suret için. / Sırrı kendinden menkul kimse bilmez

nostaljik

Eski İstanbul

Canım eski İstanbul / Kandırırdı herkesi suya / Fesli,cepkenli şerbetçisi

karamsar

Ben Çocukken

ben çocukken diye başlayan öğütlerimiz var artık, / babam da her söze başlardığında

üzgün

Sakar

bakır çanaktaki sütü / ağzıma taşıyan sol elim / üstüne

üzgün

Sonbahar ve Sen

Sonbahar yıne sensız geldi. Güneşin batışına yakın sarı yaprakların kuytu gölgesi güneş ile birlikte kaybolup gidiyor..

üzgün

Esrarengiz Adam

Geceyarısı dışarıdan gelen bir sese uyandım / Penceremin kenarındaki yatağımda /

Başa Dön