• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
221
|
|
|
|
|
Ömrüme o kurþuni renkleri sürebilirmiþsin meðer... Bense bir pervaneymiþim gözü kapalý ateþe giden... |
|
222
|
|
|
|
|
sýradanlýksa eðer bu
güler geçerim...
sevgi olur düþlerim
gerçeðimdir AÞK... |
|
223
|
|
|
|
|
Okadar derindeyiz ki, kaybolmuþuz; birbirimizi bulamýyoruz. Sadece seslerimizi duyuyoruz. Ne O beni ne de ben O'nu görebiliyorum. Ama aramýzda öyle kuvvetli bir bað var ki, her þeye raðmen bir bütünüz. |
|
224
|
|
|
|
|
bakýþlarýn acýtmalý gözlerimi gözlerimden yaþ olup akmayana sevgili diyemem ben |
|
225
|
|
|
|
|
'Seni seviyorum' tümcesi dünyanýn en saçma tümcesidir. Kimse kendinden baþkasýný sevemez. Sevdiði, sevdiðini sandýðý kiþideki kendisidir. |
|
226
|
|
|
|
|
Aþk bu saðý solu hiç belli olmaz. Bazen dibinize kadar geliverir, bazen de aylarca yýllarca yanýnýza uðramaz, uðramaz uðramasýna da siz de ona yine küsmezsiniz. Amiyane tabir ile þeytan tüyü vardýr bu aþk denen merette. Sevdiðiniz terk edip gitmiþtir sizi, belki de sizin ile adamlýðý kýyas kabul etmeyecek birine, ama yine de her gece yanýnýza gelir, uzanýr yataðýnýza, sarýlýrsýnýz ona hayal olarak bile olsa... |
|
227
|
|
|
|
|
Ýnsanlarýn kendi hayalinde yaratýp taptýðý ilk tanrýnýn,diþi olmasýndan çok daha ilginci,onun ayný zamanda AÞK ve SAVAÞ tanrýsý da olmasý deðil mi.Kim bilir belki de aþk,bir büyük teslimiyet,teslim oluþ ve teslim alýþý,olmazsa olmaz kýlmýþ,insanýn “kendi” ne dair en büyük savaþtýr.Ancak Burada vurgulamamýz gereken,yazýnýn bulunuþundan binlerce yýl önce insanýn ilk tanrýsýný bir kadýn olarak belirlemesi,onu ayný zamanda savaþýn da,daha önemlisi aþkýn da tanrýsý yapmasýdýr. paleolitik taþ devrinin karanlýðýnda insan aklý ve yüreði aþký keþfetmiþti.Belki insanýn en büyük keþfi aþktýr. |
|
228
|
|
|
|
|
Umutlarýnýn anasý, gözlerinde Cenneti taþýyan adamýn kadýný olarak senin için kurban olmaya hazýrým.. Ýþte boynum..Vurun beni ölümlere..Uðrunda bin ölümü tatmaya razýyým sevgili. Ýþte þah damarým ellerimde..Koparýn nefesimi nefesimden. Boþa kürek çektiðim geçmiþimi düþün ömür bakiyelerimden, sadece gözlerinde bana Cenneti yaþatan adamla geçirdiðim kýsa ömrümü verin bana...Ey ölümlerden ölüm beðendiðim adam; varsýn olsun adýn “ bende “ ölümle anýlsýn..Seninle olan her þeye varým ben..Ölüm koksa da nefesim sen hayatý tattýr nefesinle..Hadi tut ellerimi…Sýmsýký sar beni..Gözlerinde ezberlediðim þarkýlarým ol..Sonra hayatýmýn en anlamlý sözleri ol..Öznesini yüreðimde yitirdiðim cümlelerimin en taze yüklemi ol..Hadi þehrimde kokun kaybolmadan tekrar gel…Uzatma bana geliþ aralýðýný…O tatlý dudaklarýndaki sýcak gülüþlerinden mahrum etme beni. Ellerimi tutarken ki mahcup halini , dudaklarýmý öperken ki tatlý acemiliðini tekrar yaþat bana. Hadi yollarýnýn uzaklýðýna aldanma sen. Üzerindeki yol yorgunluðunu silkele..Sen gelmeden ben her þeyi hazýrladým...Rengarenk balonlarý bir de kýz kardeþinin istediði bileklikleri…Seninle gelmen için her þey hazýr..Þehrime gelen ilk otobüsü kaçýrma sakýn..Karanlýkta bindiðin yolculuk benim gözlerimdeki aydýnlýkta bitsin..Gözleri Cennet kokan yar, gelirken sakýn hiçbir þey getirme bana..Sadece hayat kokan “ benliðini “ bir de “ ben “ kokan nefesini getir..
Lütfen baþka bir þey getireyim mi diye sorma bana.
Gayri baþka þeye gerek.. …
“ Getirdiklerin zaten Cennetin taa kendisi…” |
|
229
|
|
|
|
|
Ötelerden bir mektup var... |
|
230
|
|
|
|
|
Ve bu seferde, ihanetlere alýþýlmýþ olur. Yani ruh fahiþeleþir. Çünkü, artýk aþk sanýlan þeyin zanný dahi ortadan kalkmýþtýr... |
|
231
|
|
|
|
|
Dünyanýn hangi coðrafyasýna giderseniz gidin göreceksiniz ki hep hüzünlerden hikayeler çýkartýrlar.. Üstelik uzun uzun, en ince ayrýntýsýna kadar…
Bazen baþkalarýnýn hayatýndaki bu acýklý hadiselerde, dramlarda kendimizi bulur, iyi hisseder, bazen de kor gibi yakýcýlýðý yüzünden yüreði delen acýlarý sükûnetle sindirerek ruhumuzun alevini dindirmeye çalýþýrýz… Halbuki baþtan sona bir mutluluk hikâyesi ne güzel olurdu deðil mi? O zaman da bu bir hikâye deðil olsa olsa masal olabilirdi. Belki masal dahi olamazdý. Küçücük yürekler için yazýlan masallarda bile acý, keder, hüzün, sýla, gurbet ve ayrýlýk illa ki var…
Ýþte insanoðlunun hiçbir zaman kaçamadýðý, yalnýzca gaflet örtülerine bürünerek telafi etmeye çalýþtýðý büyük bir imtihan gerçeði: AYRILIK… |
|
232
|
|
|
|
|
Yanýnda etkisiz elamaným. Ve öylece Sen’i izliyorum. Gülünce gamzelerin aðlýyor. Gidiþin kaderim; gelmeyiþin kederim oluyor. Ýlkbahar güzelliðini kýskanýyor. Kalp duvarlarým Sen’in afiþlerinle süsleniyor. Var oluþun Havva ile Âdem; yokluðun matem oluyor. |
|
233
|
|
|
|
|
Belki alýþkýndý kulaklarýn bu iki kelimenin dudaktaki dansýna...Hoþça kal ; bir daha görüþmenin güvencesiydi. Bir önceki adýmýydý bir sonraki buluþmanýn...Hoþça kal denir ve hoþça kalýnýrdý senin aþklarýnda... Oysa bende Elveda demektir hoþça kal, bilemedin; kýsacýk zamanlara sýðan tutkunun kýlavuzluðundaki bu aþkta...
|
|
234
|
|
|
|
|
Kýzmaksa kýzýyorum iþte; alamýyorum kendimi. Sana olan sevgimden alabildim mi ki sanki... Ne olur bendeki beni susturmamý isteme, o sustukça bendeki senin görüntüsü silikleþiyor çünkü... |
|
235
|
|
|
|
|
Þimdi ölmeli/yim biliyorum...
Önce senden,
Sonra tüm bulutlardan özür dilemeliyim...
Çünkü eriþtiremedim ayaklarýný mutluluða..
El çektiremedim üzerinden matemi de siyahý da..
Ýçindeki yalnýzlýða bir kurþun olmalýydým...
Yüreðine deðen özlem deðil...
Sana uzanan yol olup boyanmalýydým ziftlere..
Sonra senin terinde temize çekmeliydim tüm harflerimi..
Þimdi ölmeli/yim biliyorum...
Yüreðimin kuyularýna sarkýtýlmýþ bir yemin..
Ellerime tutuþturulmuþ bir ilan....
Yüzüme sürülmüþ bir iz'an..
Ve avuçlarýmdan kayýp giden bir masal.
Ve senden kalan bir dipnot gözlerimde kanayan.. |
|
236
|
|
237
|
|
|
|
|
Etrafým karanlýk..
Gözlerin ýþýk…
Eþgalime çizilen bir zanlý silueti,
Sen çek beni temize…
Ezilip geçilmiþ gençliðim dururken avuç içlerimde..
Sen doður beni susuzluðuma..
Bir bir kovulsam da adreslerimden…
Kirli yüzümde beyaz sayfalar açamasam da
Sen beni dualarýna kundakla…
Ne dün olabildim kendimde..
Ne de bugün oldum tarih köþelerinde..
Baþarabildiðim sadece,
Sende “ senin olabilme ” …. |
|
238
|
|
|
|
|
ne derler bilirsiniz..bir insana gereðinden fazla deðer verirsen, ya onu kaybedersin..ya KENDÝNÝ..þimdi ne o, ne de ben..þimdi her þeyim kayýp. |
|
239
|
|
|
|
|
Mevlana Celaleddin Rumî Hazretleri sadece Türkiye’de deðil, dünya ölçeðinde de tanýnan ve sevilen bir mutasavvýftýr. O, bundan 800 sene evvel dünyamýza bir ýþýk niyetine doðmuþtur. Onun sekiz yüzüncü doðum yýldönümünü kutluyoruz bu yýl… Bunun içindir ki UNESCO adlý dünya kültür kuruluþu bu seneyi “Mevlana Yýlý” olarak ilan etti.
|
|
240
|
|
|
|
|
Derin suskunluðun ardý sensizliðin baþlangýcý
Diyemedim iþte kal gitme diye demek geliyor içimden
Gitme dedim kal ne olur gitme uzaklara atma
Hasretinin yakan kor alevini ellerime býrakma |
|
Anasayfa
