• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
941
|
|
|
|
|
Evet biz terk edildik sayýn okuyucu, kahvemde bende …
Müsaadenizle uyumaya çalýþacaðýz ama bilirsiniz kafein uyutmaz
|
|
942
|
|
|
|
|
Avuçlarýma deðemiyorsun. Koyuluðuna kapanamýyorum sensizliðimin kekremsi, acý tadlý zamanlarýmda. |
|
943
|
|
|
|
|
Bana sorsan insan kalpten ibaret derim. Kalpte ne varsa dile de o düþüyor, kalpte ne varsa ruha da o yansýyor. |
|
944
|
|
945
|
|
|
|
|
büyük aþklardan sonra geri sadece küçük þeyler kalýr...Çünkü büyük parçalar içimizden kopup gitmiþtir. Kalan küçük parçalara, önümüzdeki aþklar için ihtiyaç uyarýz... |
|
946
|
|
|
|
|
Bir sevdanýn gülünü sisli ufuklarýn yaðmurlarýn da býrakarak; gözlerden uzak, gönülden ýrak kalmýþtým. Kalýp'ta donan ruhum erimiþ, satýrlar da duran hasret kalbime inmiþti. |
|
947
|
|
948
|
|
|
|
|
Beðendiðim yazarlarýn aþk sözlerinden kýsa sözler |
|
949
|
|
|
|
|
Görmeden sevmek sevgilerin en yücesidir. Deðerini bilmek gerekir. |
|
950
|
|
|
|
|
Kurt gibi acýktým Anne!
Neler yaptý benim Caným Annem bugün bakayým?
Kuru Fasulye, pilav, cacýk…
Çok sýktý be Anne! Pazartesi günlerinin fix menüsünden ne zaman kurtulacaðýz? Þaka yaptým Anne hemen yüzünü buruþturma! Gel Caným Annem! Gel þöylece þuraya otur. Gel biraz nefeslen! Dünyanýn iþi biter mi hiç? Sen kaygýlanma sakýn. Bu oðlun Senin elinden zehir olsa yer! |
|
951
|
|
|
|
|
Sen benim ellerimi zayýflatýyorsun.Her ne zaman sana ellerimi uzatsam, benim kolumu kanadýmý kýrýyorsun. Her ne zaman kollarýmý sana açsam, boþluðu sarýyorum. |
|
952
|
|
|
|
|
Hey aþk; sen adama neler yaptýrýrsýn.
Aþk için senin yanýndan pas geçiyorum. Aþk uðruna ve aþkýmla.. |
|
953
|
|
|
|
|
Sürekli nefsinin isteklerini tatmine çalýþan insan, hýrs yaþar, sýkýntý duyar, yýpranýr. Güven ve huzur yerine, her an endiþe, korku ve tedirginlik içinde bir hayat sürdürür. Sahip olduklarý kendi elde ettiði þeyler deðil, Allah’ýn lütfudur; ancak o bunun bilincinde deðildir. Bu nedenle tevekkülsüzdür, her an maddi ya da manevi kayba uðramaktan duyduðu korku ruhsal dengesini alt üst eder. |
|
954
|
|
|
|
|
Burada amacým mektubun onemini hatýrlatmak vede ona ornek olsun diye yazmýs oldugum mektubu paylasma... |
|
955
|
|
|
|
|
Ölüm ve yaþam arasýndaki gelgitlere kapýlýyorum yokluðunu þiddetle duyumsadýðýmda… Adýmlarýnýn ardýnda toza topraða karýþýrken düþlerim, harflerinin güzelliði geçiyor içimden… Þimdi neredesin… Ne yapmaktasýn… Hangi mürekkebin sessizliðinde susmaktasýn… Bilmiyorum…
|
|
956
|
|
|
|
|
kanser yüzünden hayatýný kaybeden tüm mavi gözlülere, tüm insanlara... |
|
957
|
|
|
|
|
Ben derdimi taþ yaptým da denize attým. Yüreðim öyle yalnýz ki bir insan bu kadar sevgi dolu iken bu kadar sýcak duygular içindeylen nasýl olurdu da bu kadar soðuk düþler yaþardý? Kimi incittim de yalnýzlýk kaderim oldu. Öyle bir uçurumdayým ki ne dað ne kayalýk düþtüðüm bu yalnýzlýk çukurundan daha fazla acý yaþatabilirdi bana. Bir ummanýn ortasýnda karanlýk sularýn içinde düþten ve rüyalardan uzak yatmaktayým. Kim bana can ve kan katabilir ki? |
|
958
|
|
|
|
|
Hayattaki en zor savaþ... |
|
959
|
|
|
|
|
Bir tanem
Sen gideli uzun zaman olmadý
Bir ömür desem az gelir
Dönerken sakýn unutma
Yanýnda götürdüðün kalbimi geri getir |
|
960
|
|
|
|
|
Hiç kimse özgürce korkuyorum diyemez içinde büyüttüðü korkularýyla yaþarlar... dil söyleminde ise bu çok farklýdýr ve insancadýr sevmekten korkarýz, sevmek fedakarlýk ister... |
|
Anasayfa
