• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
981
|
|
|
|
belki de ben abartýyordum bilmiyorum, belki çok þey bekliyordum aþktan. beklentilerim karþýlanmadýkça da karalara bürünüyordum, sevda rengini yitiriyor artýk ben kararýyordum |
|
982
|
|
|
|
O karanlýk gece, mübarek bir geceydi. MUM'un þevk badesiyle sarhoþ olmuþ pervane, mecnun gibi yollardaydý. Aþktan yüreðine düþen dertle sevgilisini anmaktaydý hep. Kaç saat geçmiþti kim bilir? Gamla yüreði solmuþ bir halde, hicran yastýðýna dayanarak yýðýldý yere pervane. Hali çok kötüydü. Ölü desen ölü deðil, diri desen diri deðil. Yarý canlý bir haldeydi. Yokluk aleminden bir belirtiydi sanki. Sabah olup da gün aðarýnca gözlerini açtý... |
|
983
|
|
|
|
Mutsuzum uzun zamandýr. Senin de dahil olduðun bir sürü sebebin sonucu mutsuzluðum... Yaþam boyu mutsuz olmak için o kadar çok hediye edilen acý içinde sana nasýl kýzabilirim ki içime býraktýðýn küçücük bir sýzý için. Hayatýn tuhaf yanlarýndan birisidir i |
|
984
|
|
|
|
(Teninin kokusunu, özlerim tabii ben. Ama sevinirim, bir baþkasý benim kadar içine çekemez.) Büyümeye devam etmeliyim..
|
|
985
|
|
|
|
Aþýk sevdiðini gücendirmekten, onun sevgisinin yok olmasýndan çok çekinir. Allah’a aþkla baðlý insan, bundan daha þiddetle içi titreyerek Allah korkusunu yaþar. Allah’ýn hoþnutluðundan mahrum kalmaktan korkar... Allah’tan gücü yettiðince korkan insan, O’nun buyruklarýna uyma konusunda çok daha dikkatli olur; en çok Rabb’ini sever ve en çok O’na saygý duyar.
|
|
986
|
|
|
|
Annemden öðrenmiþtim bu sözcüðü. Hiçbir ay için kullanýldýðýný da duymadým daha. "Kasýmüstü" yol yakýnken yani... |
|
987
|
|
|
|
Þu anda yazýlmýþ birþey.O yüzden çok nitelikli ya da derinlik sahibi deðil.
|
|
988
|
|
|
|
Aþk bu mudur?
Aþk böyle mi olmalýdýr?
Nerede kaldý utancýndan sýlanýn yüzüne bakamayan aþýklar?
Nerede þimdi o en eski hatýralar?
|
|
989
|
|
|
|
içimdeki acýya lal tüm lisanlar… ki prangalar öldürmüþ kalemimin reflekslerini. Düþe kalka yürüyen, dizkapaklarý paramparça bir çocuk izleri býrakýyor kaðýtta…
|
|
990
|
|
|
|
sevmiyorum… sevmiyorum… sevmiyorum sensiz ne pazarlarý ne baþka zamanlarý…
*anlamak istemediðin bu kadar basit bir cümle iþte* |
|
991
|
|
|
|
Bu muhteþem his hakkýnda bir kez daha yazmalýydým. Kimbilir, belki onu tarif eden o doðru kelimeyi bulurum umuduyla... |
|
992
|
|
|
|
Hayat insana o kadar çok kapýyý açýp o kadar fýrsat veriyor ki...
Ama önemli olan doðru zamanda doðru yerde doðru kapýyý seçebilmek.. Bu da sadece insan mantýðý ile olmuyor, þans faktörü de çok önemli...
Ben mutluluðu buldum,sizlerle paylaþmak istiyorum her duygumu herþeyimi paylaþtýðým gibi...
Umarým okursunuz ve kalplerinizde yaþadýðým mucizenin sýcaklýðýný hissedersiniz..... |
|
993
|
|
|
|
zor günüm SEVDANIN YOLUNU GÖZLEMEK |
|
994
|
|
|
|
Ve zamanlarýn gölgesi düþtü avuçlarýma, aðýr aðýr tükendi tan aðarýrken, çocuklar geldi geçti bir bir, doðumlarla ölümler el sýkýþtý birden..
|
|
995
|
|
|
|
Herþeye cevap veren yüreðim suskun kalmýþtý bir an..Kalbim týpký eziyet gören bir tutsak gibiydi.Senin tutsaðýn olmuþtum anlamadan .Öyle bir tutsaklýk ki býkýp usanmayacaðým,benii yaþatan bir tutsaklýk..
Ellerim baðlý,gönlüm kelepçeliydi artýk.Kelepçelerimi bizzat kendin takmýþtýn bileklerime.Öyle çok acýttýn ki bileklerimi gözlerine bakarken hissetmemiþim.Ölüme mahkum daraðacýndaki mahkumlar gibi seni diliyorum son nefesimde seni istiyorum.Neredeysen çýk gel sevgisini gönlümün kafesinde hapsettiðim,neredeysen çýk gel aþkýnla huzur bulsun þu yaralý yüreðim.. |
|
996
|
|
|
|
Gün doðmadan döneceðim... |
|
997
|
|
|
|
Birgün kalple deðilde beyinle seveceðime karar verdim acý çekmemek için.. Çünkü beynin kalbe hüküm edebileceðini düþündüm.. Kalbin saçma tavýrlarýný kontrol altýna almak istedim.. Ama yanýlmýþým, yanlýþ düþünmüþüm.. Bi þekilde kalp acýyý kendine çekiyor ve bütün vücuda pompalamayý baþarýyor yine.. Seven insan hep acý çekermiþ meðer.. |
|
998
|
|
|
|
Çocuksun. Mutlusun. Hiçbir mutluluk yakýþmaz hiçbir çocuðun gözlerine bu kadar, sen tebessüm edince... |
|
999
|
|
|
|
O sesin sana ulaþmadýðýný gördükçe ben, sen daha çok gitmiþ oluyordun. Sen uzaklaþtýkça ben, daha çok baðýrýyordum… |
|
1000
|
|
|
|
Sinsi sinsi kaçýþlara doðru atarken yâ da en aðýr duygularda bile vurduðunu zannederken, kendine bile uyak olamayan o kalbinin ritimsel bozukluðuna sor beni ve dursun artýk ellerin! Gýrtlaðýmda izi kalan yüzük parmaðýnýn kýzarmýþlýðýný soruyorlar bana.... |
|