• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1021
|
|
|
|
Cýlýz bir kalbi yaþýyorsam ve onu dünyaya emanet ediyorsam bana borçlu olan çok hayat var. |
|
1022
|
|
|
|
Yüreðimden tuza bandýrýlmýþ acýlarýmý elerken yine þehrimin soðuk kaldýrýmlarýna býrakýyorum sensizliði. Sensizim. Senden sonra tüm sokaklar tek adresim. Öznesizim. Senden sonra tüm cinayetlerin tek failiyim. Davasýný kaybetmiþ sanýk gibi boynu bükük cümlelerim.Sanki ayaklarýndan vuruldu geleceðim..(D)üþüyorum uluorta.. Soðuk kaldýrým taþlarýnýn arasýna doluyor yol yordam bilmez harflerim..Kan revan içinde mevcudiyetim..Aþk tarafsýzlýðýný yitirirken ben sensizliðin iktidarýnda sonumu hazýrlýyorum..Eyyubvari susuyorum en yalýn halimle.Ýçi kalabalýk “ susmalar biriktiriyorum yüreðimin ipsiz uçurumlarýnda. Susuyorum olmuyor, konuþuyorum olmuyorum..Güpegündüz vuruluyorum sol yanýmdan..Eksiliyorum yüreðinden / siliniyorum cümlelerimden. Yitip gidiyorum sensizliðin paragraf baþlarýnda. Bu aþkýn maðlubu ilan edilsem de, nafile..Eksiliyorum cümlelerinden..Siliniyorum adreslerinden |
|
1023
|
|
|
|
Öyle yani;
Yüzümü tutuyorum o günden beri… Tanýmýyorum kendimi bile/ bana beni anlatsana? |
|
1024
|
|
|
|
Dün sarýldým sana...Ýlk kez sarýldýðým gibi, sanýrým son kez sarýldým...Yazdým ve bunu da tükettim... |
|
1025
|
|
|
|
"Seni seviyorum" diyebilmek için... |
|
1026
|
|
|
|
hazan da olsan, kuru bir yaprak gibi dökülsen de artýk içime “ vazgeç kalbim! “ diyemiyorum. oysa artýk çok geç biliyorum; sensizlikte saadet |
|
1027
|
|
|
|
Dilim öyle bir of çeker ki. Kurur düþlerim, gözlerimdeki yanardaðlar söner, gözbebeðindeki fýrtýnalara tutulurum... Mýzrap amansýz deðer yüreðimin tellerine... Alýnlarýn aþýndýrdýðý seccade duyar da sen duymazsýn...
|
|
1028
|
|
|
|
acý kendini en güzel yansýtan duygudur.. |
|
1029
|
|
|
|
15 inde bir heyecan. Adý 17 heyecanýn. Herhangi bir günde, herhangi bir çevrede. Aþkýn adýnýn yaz, umudun adýnýn aþk olduðu bir gün. |
|
1030
|
|
|
|
Yeþil gözlerinde kaybolduðun zaman, nice ihaneti koynunda unuttuðun hazan, burada bir yerde olmalý... |
|
1031
|
|
|
|
Hep, yorumlar üzerine yapýcý çalýþmalar. Tekrar üzerine tekrar. Yok olmaya yüz tutmuþ bir çiçeði, dik dursun diye boynunu iple baðlamak. Ýþte bunlarýn hepsi, unutulmuþ, alýþkýn sevgiler. Oysa çoktan ölmüþ, beni gömün diye haykýran bedenlerin sevgileri. |
|
1032
|
|
|
|
Üzerimize giydiðimiz hayat her zaman þýk durmayabilir |
|
1033
|
|
1034
|
|
|
|
Rüyalarý çalýnmýþ gecelerde sevdim seni. Yetim cocuklarýn kirlenmemiþ düþlerinde büyüttüm seni. Lacivert okyanuslara uzanan umuttu gözlerin. Korkularýmý yüreðinde emziren bir imkansýz sevdaydýn sen. |
|
1035
|
|
|
|
Þiir yoruldu!
Þimdi saçlarýnýn kokusu yok düþlerimde, paramparça etti beni kimsesizliðime sarýldýðým sahilde sensizliði getiren denizin rüzgarý…
Ve titreyen yalnýz sesim deðil artýk!
Kýþ çok sert geçti! |
|
1036
|
|
|
|
Rengi yok sevdanýn, kalemsiz yapýlýr resmi. Bilmez konuþmayý, her sözünde yalan vardýr. Ýnanmaya gelmez, inanmayýn. Ne susturabilirsiniz beni, ne de duyarsýnýz... Bir gün gelir bir elinizde kalem, bir elinizde kaðýt resmini çizmeye çalýþýrsýnýz sevdanýn... |
|
1037
|
|
1038
|
|
|
|
Ýlk bakýþta bunca þaþkýn ve sakar olabilir mi bir insan? Seni ilk gördüðümde yüzündeki sýra dýþý tebessüme, parýltýya takýldý ayaklarým; bir sakarlýk yaptým iþte, kendimi yere düþürdüm… Yýllar geldi geçti önümden bir kervan misali, yeri böylesi özlemedi dizlerim! |
|
1039
|
|
|
|
Acýmasýz bir savaþ bu. Gün aðarýyor yavaþ yavaþ. Bizim kronik fark ediyor ki bir savaþ var ortada. Ama düþünceleriyle deðil, sözcükleriyle deðil. Bu savaþ kendisinin kendisine açtýðý bir savaþ. Bir yandan saldýrýrken kendine bir yandan savunuyor kendini. Bir yandan yaralýyor kendini fakat derakap sarýyor yaralarýný. Ne galip gelebiliyor ne maðlup oluyor. Sonra yoruluyor, gözlerini kapýyor, bir an her þeyden arýnýyor ve iþte orada, tam karþýsýnda görüyor gerçek düþmanýný. |
|
1040
|
|
|
|
Söyle bana, usulca eðilerek zamandan..daha sessiz../bu aþk kimin.. |
|