• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1201
|
|
|
|
|
Kitaplar yazdým Sana. Hecelerimin her harfinde Sen’i aðýrladým. Bazen yorgun gözüktün sayfalarýmda, bazen sevinçli, bazen de üzgün. Ama hep o sevdamý tattýrdým; merhamet aþýladým kalbine. Her paragrafa Sen’in desturunla baþladým. Felsefe ile filozoflaþan metinlerimi matematikle bitirdim. Ne olur gel kurtar beni bu karmaþýk problemlerin elinden! Topla daðýnýklýðýmý çarp yüzüme. Çýkar yüzümdeki Senli maskemi. Ve böl, parçala ve yut Sen merkezli devletimi. |
|
1202
|
|
|
|
|
"Karanlýklarýma bir avuç güneþin yetiyordu meðerse herþeyin yalanmýþ. Bir Kasým günü ait olduðun kollara geri döndün. Bir nefes sanmýþtým seni lakin býçaðýn en keskin yerinde kanattýðýn yüreðimi farkededim. Bilseydim gözlerinin yalan olduðunu, bilseydim gözyaþlarýnnda baharlarýmýn solduðunu. Þimdi yüreðimin tozlu raflarýnda " yalnýzlýða " gömdüm seni. Gittin demiyorum sana çünkü sen bana hiç gelmemiþtin ki ."
|
|
1203
|
|
|
|
|
anlaþýldý mertlik bozuldu.. bozuk insanlýk moda oldu. gösteriþ mezunu insanlar pay biçti kendilerine pasta diliminden. |
|
1204
|
|
|
|
|
ah aþkýn en acý taraflarýndandýr sevgilinin geçmiþiyle yüzleþmek, belki de gerekmez bu yüzleþme ama yapýldýysa bir kere kemirir içinizi. |
|
1205
|
|
|
|
|
Gurbet…
Bir mektuptur,ucu yanýk.
Bir sevda türküsü,þarkýsýdýr mahzun söylenen.
Yazýlan þiirlerdir gidenin ardý sýra.
|
|
1206
|
|
|
|
|
Sadece aþk vardý,hiç bir þey yoktu... |
|
1207
|
|
|
|
|
Acýlarý anlardan çýkarýp sana saklaman için göndereceðim kanadý kýrýk bir kuþun kanadýnda |
|
1208
|
|
|
|
|
Ölüm düþtü hülyalara. Artýk çek elini sahte dünyalardan. Kirletme ellerini ve yüreðini onlarla
Kapý kapý bu yolun son kapýsý ölümse
Her kapýda aðlayýp o kapýda gülümse
|
|
1209
|
|
|
|
|
Ýnsanlar, kusa kusa; hayvanlar, baðýra baðýra; bitkiler, yoluna yoluna yaþarlar aþký... |
|
1210
|
|
|
|
|
...Þimdi bir þeyi baðýrmak ama hissederek baðýrmak istiyorum... |
|
1211
|
|
|
|
|
yanýndayken, sevgilinsiz bir sevgililer günü hüznü….
|
|
1212
|
|
|
|
|
gölgesi kendinden büyük kuþkunun…
ince bir sýzý gibi ansýzýn…
bölüp geçiyor zamaný…
ya deðilse?
|
|
1213
|
|
|
|
|
Seni seviyorumda çok gizli zarfýný yakalamakmýþ seni sevmek. |
|
1214
|
|
|
|
|
Sen ve ben. Biz. Bir de aramýzdaki iliþkimiz. |
|
1215
|
|
|
|
|
Gül açan þafaklarda , dibacesinde gül olan taze bir baþlangýçtýr sevdan… Zaman yelesi alev alev bir yýlký koþan. Yolun sonunda sen varsan, her meþakkate katlanýr bu emanet can. |
|
1216
|
|
|
|
|
Gidiþin… Yaktý beni! Susuz kaldým, katýksýz… En çok beni ben yapan, senden ayrý kaldým. Yokluðun dedim, gelir-geçer dedim. Ben her ne dediysem içimi yaktý bu gidiþin. |
|
1217
|
|
|
|
|
Arada gel yanýma, arada bak gözlerime. Gözlerinde hayatý bulayým yine. Sonra yine çeker gidersin nasýl olsa, bu sefer de þiirler tutar beni ayakta. |
|
1218
|
|
|
|
|
Belki aþký utandýramadýk ama kendi adýma ispatladým: “seni çok seveceðimi ve asla unutmayacaðýmý…” |
|
1219
|
|
|
|
|
Garabet duygusunun sarmallýðýnda ; Kýrýk Düþlerin ýsrarcý umuduna yenik... Yürek " yok " tan anlamýyor... |
|
1220
|
|
|
|
|
Caným hep mutlu olacak deðil ya sonlar yapsana. Atsana beni cehennemlere senin cenetinde iþim yok. Susmasana konuþsana... |
|
Anasayfa
