• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1461
|
|
|
|
Öyle derinden dokundum ki onlara
Sadece okþadýðýmý deðil, adeta onlarla seviþtiðimi söyledin
Bu terim hoþuma gitmiþti
Ýnsan seviþmeden de hazzýn doruklarýný yaþayabilirmiþ
Bunu bana sen öðretmiþtin.. |
|
1462
|
|
|
|
Þimdi beni iyi dinleyin. Gözlerimin arkasýndaki kum fýrtýnasýnýn rüzgarýný merak edenler, iyi dinleyin. Her fýrsatta “Nerdesin, aklýn nerde?” diye soranlar, iyi dinleyin. Dünyanýn yanlýzca bilinen karalardan ve denizlerden ibaret olduðunu sananlar siz dâhi iyi dinleyin. Birazdan öðreneceksiniz siz yanlýzlýðýma tecavüz etmeye çalýþýrken nerede olduðumu. Ama önce hepinizi uyarmalýyým yüreði tütmeyen hiçkimse anlayamayacak anlattýklarýmý. |
|
1463
|
|
|
|
yâr, anladým bir yerlere koyamadýðým gözlerin deðil bana el eden, bu insafsýz hayat, bu ruhuma dar gelen bedenim, cümle kederlerim, kuruntularým ... |
|
1464
|
|
|
|
Rengârenkti her þey hayatýmýzda; cývýl cývýl, ýþýl ýþýl… |
|
1465
|
|
|
|
askla ýlgýlý kýsa bý deneme |
|
1466
|
|
|
|
Gözlerindeki "doðuþtan masumiyet"i gözlerimin önünden silip atabilmek için kaç damla daha gözyaþý akmalý günahkar gözlerimden..? |
|
1467
|
|
|
|
Kadýn o kadar naif (kýrýlgan, kolay incinen…) ki; güzel koku ve Arapçasý 'salat' olup, çoðulu 'salavat' anlamýna gelen “namaz” mefhumu arasýnda zikredilmiþ…
|
|
1468
|
|
|
|
Çeken ve iten, karþýt ve aynýydýlar. Korkak ve deli cesurdular. Ne gülmek kadar iyimser, ne aðlamak kadar kötümserdi yaþamlarý. Zýtlýklarýn ortasýnda bir yerdeydiler. Aslýnda, hiçbir yerdeydiler. Olmak istedikleri “hiçlik” aralarda bir yerlerde olamazdý çünkü. |
|
1469
|
|
|
|
Acý bir kova su. Baþým dalýp çýkmakta içine. Nefesim gýrtlaðýmdan çýkamamakta. Bir ölüm kalým savaþý baþýmýn yazgýsýdýr. Baþým bedenimin volkan aðzý. Beynim gri bir lav, gözlerim kor ve alev. Þimdi bu kafayla sana nasýl þarký söyleyeyim? Sözlerim kasabalarýný yakar, yaþadýðýna piþman olursun. Eðer benim sevgim sende olsa, dilini çiðnersin. |
|
1470
|
|
1471
|
|
|
|
Sevgi üzerine birkaç not... |
|
1472
|
|
|
|
Sanýrým bu sefer zor olmýyacak susmak dediðin. En fazla bi sus daha deyiveririm susuþuma. |
|
1473
|
|
|
|
Yavaþ yavaþ arýtsam kendimi. Yaðmur damlalarý gibi kalsam, sensiz düþsem topraða.
Kurtulsam yürek yangýnlarýmdan. Soðuk küllerimi rüzgarlar savursa, geriye ben kalsam |
|
1474
|
|
|
|
özlemle ayný çatý altýnda bir ömür yaþar aþk! |
|
1475
|
|
|
|
Denizin oðlu ve çiçeklerin kýzýný seyreyleyelim.... |
|
1476
|
|
|
|
Derler ki!
Hayatýn en hüzünlü aný mevsimine kapýldýðýn kiþinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadýðýný anladýðýn an dýr.
|
|
1477
|
|
|
|
Korkuya açtýk yelkenimizi , neden ve nasýl korktuðumuzu bilmeden . Gecelerin hayatýn öznesi olduðu gerçeðinden , gerçeklerin en büyük yalanlarýn en güzel kýlýfý olduðunu sezerek kaldýk ortasýnda bir karabasanýn . Sevgiler getirdik uzak diyarlardan , kendi |
|
1478
|
|
|
|
Zaman gecenin bilmem kaçý, yaðmurlu bir gece, aklýmda sevdiðim... Yazýlýr yine bir aþk feryadý gözünü seveyim... |
|
1479
|
|
|
|
çýk içimden kötü tarafým..... |
|
1480
|
|
|
|
Neþelerim gideli çok oldu, elimde hüzün tanecikleri. Sevgiler yerine kalbime kül doldu, ardýmda geçmiþin parmak izleri. |
|